Gisteren reed ik een ijscokar tegen het lijf. Op de zijkant een Oudhollands tafereel met een blokhut, winterkleding en schaatsende mensen. Ik heb het eens goed bekeken, want ik vond het geen alledaagse beschildering voor op een ijscokar. Je verwacht meer een parasol, bermuda’s en zwemmers. Sowieso stond de ijscokar met beschildering vrij demonstratief opgesteld voor het winkeltje. Echt zo van: kijk eens naar deze ijscokar.
Dat deed ik. Nog wat beter. Toen viel het me pas op: deze ijscokar was niet alleen beschilderd met een oud-Hollands tafereel, deze ijscokar had ook borsten. Hele sierlijke, van goud. Ik heb er even aan gelikt. Wat zou ik graag de Italiaan zijn die in de zomer mag rondrijden op dit vehikel met Oudhollands tafereel en gouden borsten, dacht ik.
Helaas, ik ben geen Italiaan.
Dus ik nam een foto van de ijscokar, stapte weer op m’n simpele fietsje zonder borsten en dacht aan iets anders: een meisje van net achttien dat het warm heeft en twee bolletjes ijs bestelt. De Italiaan pakt een hoorntje, tilt één tiet op en schept twee bolletjes ijs op het hoorntje. Twee bolletjes. Op een hoorntje. Het meisje pakt de hoorn ferm in beide handen en begint te likken.
Smerige mannetjes eigenlijk, die ijscoverkopers. Met hun gouden borsten en suggestieve hoorntjes met bolletjes ijs.
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.
