Zomaar een zondagmiddag. Ik dommelde haast weg op de bank. Maar toen schalde er een stem door de speakers van mijn televisie. Op slag was ik weer klaarwakker. De stem sprak de woorden waar ik al jaren op wachtte. Bijna dacht ik al dat ze wel voor altijd onuitgesproken zouden blijven, maar nu, in het jaar tweeduizendelf na de geboorte van Jezus Christus, was het dan toch zover. De stem zei:‘Slaap als een indiaan in een luxe tipitent. In Flevoland.’
Thuis probeer ik het ook wel eens, slapen als een indiaan. Rond een uurtje of elf ’s avonds begin ik dan met schminken. Even later pluk ik nog wat donsveertjes uit m’n dekbed en plak die boven op m’n hoofd. Als ik moet gapen, doe ik dat altijd met een bewegende hand voor m’n mond. Heb ik er echt zin in, dan steek ik nog m’n kussen in de fik en sein ik naar de buren dat ik probeer te slapen als een indiaan. Maar dat is het toch net niet. Ik mis de luxe tipitent. En het is natuurlijk ook geen Flevoland.
Want wat is er nu mooier dan als een indiaan in een luxe tipitent te slapen op een plek waar ooit nog een school haringen voorbij zwom. ’s Ochtends wakker worden, de tooi op je hoofd zetten, en dan met zo’n echte indianenblik uitkijken over het schitterende polderlandschap dat Flevoland te bieden heeft. De ideale plek om een stukje indiaanbeleving mee te pakken. Als je net doet alsof de koeien bizons zijn is het zelfs nauwelijks te onderscheiden van een prairie ergens in het zuiden van de Verenigde Staten. Vanuit de verte heeft Almere ook wel wat weg van een totempaal.
En wanneer je het even zat bent als indiaan, dan duik je gewoon je luxe tipitent weer in om een kopje koffie te zetten met de Senseo. Want een beetje luxe tipitent is natuurlijk uitgerust met zo’n handig koffiezetapparaat. De Flevolanders kennende, denk ik wel dat je de pads zelf mee moet nemen. Maar dat is geen probleem, want een echte indiaan gaat immers nooit op pad zonder pads.
Volg ons Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.