Inmiddels zit Mart weer met allerlei gekke blouses een testbeeld na te doen op tv, maar even daarvoor was het hoofd van Tijs van den Brink nog iedere avond op tv. Aan dat hoofd ook een lijf, maar daar gaat het nu niet om, al is dat lijf eigenlijk te klein voor het hoofd. Of eigenlijk is het andersom, het hoofd is te groot voor het lijf van Tijs. En daar raak ik de kern. Het draait allemaal om het hoofd van Tijs van den Brink.
Van het hoofd van Tijs klopt namelijk helemaal niks. Het hoofd van Tijs is ongeveer wat er gebeurt als je een paar keer in een rond bolletje klei knijpt: Tijs heeft een Play-Doh-hoofd. Wie niet beter weet, zou zeggen dat het elke ochtend door z’n zoontje of dochtertje van twee in deze vorm wordt geboetseerd. Ik heb het kroost van Tijs expres de leeftijd twee gegeven, dat is een leeftijd waarop men nog niet erg bedreven is in het kleien.
Je zou het hoofd van Tijs van den Brink zelfs kunnen aanvoeren als bewijs voor de stelling dat God niet bestaat, zo’n gek hoofd is het. Een opperwezen, dat dus superieur is aan de mens, zou nooit aankomen met zo’n hoofd tijdens het scheppen. Zo’n hoofd verdwijnt ontegenzeggelijk in de bak waar met koeienletters ‘mislukte hoofden’ opstaat. Mocht God wel bestaan, zoals Tijs gelooft, dan is het hoofd van Tijs van den Brink ertussendoor geglipt, zoals we ook wel eens zien in een pak koekjes. Soms zit er een misbaksel tussen. Dat is dan het hoofd van Tijs van den Brink in koekjesvorm.
Een logischer verklaring voor het schots en scheve hoofd van Tijs van den Brink is waarschijnlijk dat iets te veel van zijn voorouders dezelfde genen hadden. Alhoewel dat de pluk schaamhaar op het hoofd van Tijs nog niet echt verklaart. Dat ligt gewoon aan z’n conditioner, vermoedelijk. En dan is er nog het gebrek aan een h in z’n voornaam. Daarover later meer. Volgende week zeik ik eerst de kleine teen van Bert van Leeuwen af.
Volg ons Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.