Kijk, ik ben geen Herman den Blijker. Op dezelfde manier als hij voor voice-over spelen bij m’n eigen tv-programma zou nog wel lukken denk ik. Dan propte ik gewoon de hele zaterdageditie van de Telegraaf in m’n bek en begon ik te praten. Maar Herman den Blijker kan echt beter koken dan ik. Dat red ik nooit. Daarom kook ik soms uit een pakje. De lasagnesaus van Honig is één van m’n favorieten.
Bij opening van het pakje lasagnesaus van Honig tref je in een zakje een treurig hoopje rode poeder aan. Nog niets geeft er blijk van dat er straks een geurige saus in je pan zal liggen. Daarvoor heb je melk nodig. En water. Van beiden een halve liter. Beetje roeren met een garde en je krijgt een rood-oranje prutje. Mooi, maar nog steeds geen saus waar je een stukje aan gaat wijden op een zeer invloedrijk weblog. Daarvoor is meer nodig.
Niet het gehakt en de courgette die je al in een hapjespan aan het bakken bent. Dat is een noodzakelijk kwaad. Het sauswonder komt pas tot z’n volle wasdom als je de mix van poeder, water en melk bij dat gehakt en de courgette kiepert. Even wachten en dan gebeurt het. De saus wordt dikker. Zomaar. Dat Jezus over water kon lopen, was ook wel knap, maar hij maakte nog nooit saus dikker. Dat is van een andere orde. Daarvoor heb je Honig nodig. Door dit sauswonder zet Knorr zelfs op z’n pakjes lasagnesaus dat de saus bij hun juist niet dik moet worden. Echt waar, zover heeft Honig het al geschopt.
Maar er is meer. Op een gegeven moment begint de dikke saus namelijk te borrelen. Het gaat koken. Volgens de tekst op het pakje moet je de saus ongeveer één minuut door laten koken. Ik kan het niet. Ik moet het langer laten koken. Zo mooi is het. Wat eens een zielig hoopje rode poeder was, is nu een kolkende massa magma in een hapjespan. Je ziet rode sausbellen enthousiast uit elkaar spatten. Als je met je hoofd recht boven de pan hangt, is het net alsof je in de krater van de Gyolnøkkskjoúdr, of een IJslandse vulkaan met een minder fictieve naam, staat te koekeloeren.
En inderdaad, als je maar lang genoeg wacht, vliegt de boel in de fik en ontstaat er een rookwolk die het vliegverkeer in je keuken danig lam kan leggen. Maar dat is nog altijd beter dan een lasagne bouwen met de saus. Dan moet je namelijk de lasagnebladeren van Honig op zo’n manier zien te breken dat ze precies in je ovenschaal passen, en dat is niet te doen. Dat lukt zelfs topkok Herman den Blijker niet.