Recentelijk zat ik een keer een avond bier te hijsen in mijn favoriete café. Het ene na het andere biertje goot ik naar binnen. Jammie! Onderwijl zaten mijn gezelschap en ik nog allerlei flauwe grappen te maken ook. Gedurende de avond kwamen de voetbaluitslagen binnen. Theo Janssen had een schitterend doelpunt gescoord. Dankzij de uitvinding van de smartphone kon ik de stift der stiften direct zien. Morgen zou de Ronde van Vlaanderen verreden worden. Het leven lachte me toe.
Tot ik eens naar buiten keek om te zien wat er zich allemaal afspeelde op het terras voor mijn favoriete café – het was daar immers druk, het was die ene warme avond laatst. Ik had het niet moeten doen. Ik zag een man in een konijnenpak met tien anderen rond twee tafeltjes zitten: de Paashaas ging trouwen en werd op een feestje getrakteerd door z’n vrienden. Verbazingwekkend genoeg geen konijnen, maar gewoon mannen van een jaar of dertig met een slechtzittende spijkerbroek en een C&A-trui aan. Sommigen droegen uiteraard ook een snor.
Van een afstandje was het al een gezelschap waar ik me kapot aan ergerde. Niet eens zozeer vanwege het konijnenpak an sich – ik ben een dierenpakliefhebber pur sang, thuis stofzuig ik altijd in een egelpak. Nee, het was het gedrag dat gepaard gaat met een konijnenpak. Zo’n hele groep die met een konijnenpak op stap is, straalt namelijk uit: konijnenpak!, als je begrijpt wat ik bedoel. Een konijnenpakuitstraling is geen goede uitstraling. Woedend ben ik naar huis gelopen.
Ongeveer een week later zat ik wederom bier te hijsen in mijn favoriete café. Het is niet voor niets mijn favoriete café. Weer goot ik het ene na het andere biertje naar binnen. Jammie! Theo Janssen scoorde die avond niet schitterend, de Ronde van Vlaanderen kende in Nick Nuyens inmiddels een winnaar, maar toch was het weer fijn. Laten we het erop houden dat het leven me die avond slechts toe glimlachte.
Die glimlach verdween onmiddellijk bij de aanblik van ongeveer tien ontzettend stomme koppen met aan het einde van dit rijtje onnozelen een man die verkleed was als een lul waar een condoom omheen zat. Omdat het deze avond niet zo warm was, kwamen ze mijn favoriete café binnen. Toen ze langs me liepen, keek ik ze eens goed aan. Had ik ook weer niet moeten doen; deze groep straalde uit: we zijn op stap met een vent die verkleed is als lul + condoompetje. Een nog net iets vervelendere uitstraling dan een konijnenpakuitstraling.
Als laatste liep de condoom langs me. Op zijn buik stond nog geschreven: Ik ben de lul. Dat was nergens voor nodig, ook zonder pak kon je prima zien dat we hier met een zeldzame lul te maken hadden. Maar dat gold evengoed voor de tien anderen. Terwijl de tien + condoom het luidruchtig op een zuipen zetten, droop ik radeloos af, in de hoop dat er volgende week geen enkele domme boerenlul zou gaan trouwen.
Trek je Twitterpak aan en volg ons op Twitter!