Elke Braziliaanse voetballer keert op den duur terug naar Brazilië. Meestal gebeurt dat op het moment dat ik de Braziliaan in kwestie al een tijdje uit het oog verloren was. Vorige week overkwam het me weer eens. Op vi.nl las ik dat Juninho terugging naar Brazilië. 36 jaar is-ie. Een mooie leeftijd om terug te gaan naar Brazilië. Veel eerder moet een Braziliaan niet teruggaan naar Brazilië. Dan ben je een mislukte Braziliaan.
Juninho verloor ik het uit het oog omdat hij na z’n succesvolle periode bij Lyon, waar hij op een gegeven moment alle vrije trappen zonder probleem in de linker- of rechterkruising ramde, nog even lekker in Qatar heeft gevoetbald. Daar hoef je maar iets in het Portugees te zeggen en ze geven je twee miljoen per jaar. Sowieso is de hele wereld dol op Braziliaanse voetballers. Om het even populair te zeggen: er is sprake van een Brazilianisering van de voetbalwereld. Een tsunami aan types met gekke kringeltjes op o’s en a’s overspoelen de mondiale voetbalvelden.
Zo won Ruud Gullit’s Terek Grozny het afgelopen weekend haar eerste wedstrijd. Van Tom Tomsk. Over die naam ga ik geen grapje maken. Voor Terek Grozny scoorden José Mauricio en Rodrigo Tiui. Waarschijnlijk Brazilianen. Brazilianen in Grozny, het zou een mooie titel zijn voor een boek dat gaat over twee Brazilianen in Grozny. Een vrolijk boek gaat het niet worden. Het lijkt mij geen pretje een Braziliaan in Grozny te zijn. Het lijkt me ook geen pretje een Ruud Gullit in Grozny te zijn.
Nu ik er eens over nadenk, misschien is dat nog wel erger dan een Braziliaan in Grozny te zijn. Je bent dan namelijk én Ruud Gullit, én in Grozny. Ben je een Brazilaan in Grozny, dan ben je alleen maar in Grozny. Dat valt goed beschouwd nog mee. Het is alleen jammer dat ze je onherroepelijk een pot appelmoes voor je neus zetten.
Sinds Romario in Nederland een keertje appelmoes moest proeven, is het gemeengoed dat Brazilianen in het buitenland bij aankomst op het vliegveld een pot appelmoes leeg moeten vreten van de plaatselijke Harry Vermeegen. En weiger zo’n Tsjetseense Harry Vermeegen maar eens iets. Hier in Nederland lacht-ie dan een beetje stom, maar in Tsjetsjenië schiet hij je meteen invalide met een Kalasjnikov. Ben je van het ene op het andere moment een invalide Braziliaan in Grozny. Kun je eigenlijk meteen al weer terug naar Brazilië. Op invalide Braziliaanse voetballers zit niemand te wachten.
Eet je gewoon je appelmoes op als Braziliaan, dan zit je meestal wel een jaartje of tien in een vreemd land. Doelpunten maken in een gekke maillot. En wachten tot het moment dat je weer terug kan naar waar je het liefst bent. Brazilië, het land zonder appelmoes. Maar ook het land zonder geld, want daarom was je in de eerste plaats vertrokken.
Trek een gekke maillot aan, smeer wat appelmoes op uw tepels, en volg ons op Twitter!