Je zou voorzichtig kunnen stellen dat Ad Visser eerst presentator was van een muziekprogramma en daarna knettergek is geworden. Die laatste kwalificatie is eenvoudig te staven door eens wat fotootjes van hem op te zoeken op het internet – links ziet u er eentje. Ad Visser draagt daar een creatie van Anna de Vries, leerling uit groep twee van Openbare Basisschool De Regenboog te Almere.
Niet iedereen mag zomaar een jasje aandoen met negentien verschillende kleuren erin (je vraagt je toch af wat voor broek hij eronder draagt); om met zo’n jasje weg te komen, moet je een excentriekeling zijn. Mark Rutte zou er bijvoorbeeld niet mee weg komen wanneer hij Kamervragen over de bezuinigingen in de bijstand beantwoordt terwijl hij een jasje draagt dat doet vermoeden dat er ergens bij z’n voeten een pot met goud staat. Hij is geen excentriekeling.
Ad Visser wel. En het is fijn dat er zulke excentriekelingen bestaan. Zonder hen zou alles veel minder excentriek zijn, én zou de markt voor jasjes met alle kleuren van de regenboog in één klap instorten. Toch is het ook goed om excentriekelingen als Ad Visser af en toe eens knettergek te noemen. Puur om te zorgen dat hij niet te ver naast z’n plateauzolen gaat lopen en met een hele geile stem een cd van twee uur vol lult over wat hij precies de lekkerste standjes vindt.
Te laat. Dat deed Ad al in 1999. De Ad Vissers’s Kamasutra Experience, zo heet-ie. Daarvoor had hij ook al twee cd’s vol geluld met spirituele onzin: Ad Visser’s Brain Sessions vol.1 en vol. 2. Het zijn van die cd’s die je volgens de makers ervan het beste vanuit de buik van een walvis kunt beluisteren. Daar kun je het beste één worden met je eigen gevoel. En op zoek gaan naar de indiaan in jezelf. Ofzoiets.
Hoe het ook zij, na die drie cd’s vol met onzin was het nog niet genoeg voor Ad. Het spirituele beest in hem was ontwaakt: hij besloot een spirituele, innerlijke reis door zijn lichaam en geest af te gaan leggen, met als gevolg de in 2003 verschenen 17-delige cd-collectie The Inner Journey, waarop onder meer een hele cd lang de magische klank ‘OM’ wordt behandeld. Het blijft toch gek dat iemand met een simpele boerenlullennaam als Ad Visser met zoiets op de proppen komt. Een Ad Visser zie je toch eerder haring kaken. Of een Ad Visserbureau beginnen natuurlijk: Ad Visserbureau Ad Visser, voor al uw adviezen.
Maar nee, Ad zit alweer anderhalf decennium in kleermakerszit door een gele bril heen te koekeloeren. Op zoek naar de indiaan in zichzelf. Het moet toch wat zijn als je op zoek bent naar de indiaan in jezelf en je vindt jezelf op een dag terug met het kapsel en de bril van Ad Visser. Ad lijkt er niet mee te zitten; ik zag hem laatst op de nationale televisie heel spiritueel verantwoord babbelen met Myrna Goossen.
Het was de reden voor dit schrijven. Niet vanwege hun gesprek, maar omdat ik dacht: als ik ooit in een getuigebeschermingsprogramma terechtkom, wil ik vermomd worden zoals Ad Visser er in het dagelijks leven uitziet. En mocht de crimineel die ik verlinkt heb me toch herkennen, dan ‘OM’ ik hem gewoon heel magisch kapot.
PS. Wie met enige regelmaat naar Pauw&Witteman kijkt, zal het zijn opgevallen dat Jeroen Pauw per aflevering meer op Ad Visser gaat lijken.
Volg ons op Twitter of we sturen u het gehele oeuvre van Ad Visser op!