Hallo, ik ben Sjaak L. Grottenhoofd. Al 46 jaar een onuitstaanbare vent, waarvan ik er 20 getrouwd doorbracht met de eveneens onuitstaanbare Rita. Sinds kort zijn we gescheiden. Samen hebben we twee kinderen. Gezinus van 12 en Teun van 16. Teun is een meisje. Vroeger noemden we haar Teuntje; nu is ze 98 kilo, dus dat gaat niet meer. Ondanks haar 98 kilo zit ze – god betere het – op korfbal. Gezinus voetbalt, heeft een bril en wordt gepest. Ik ben woonachtig op Kievitsei 38 te Kerkdriel, waar ik tevens werk als gemeenteambtenaar. De hel op aarde.
Zoals u wellicht al merkt erger ik me voortdurend en klaag ik me een weg door het leven heen. Daarom heeft onuitstaanbaar.nl me gevraagd een dagboek bij te houden. Elke zondag zullen mijn ‘belevenissen’ van de afgelopen week gepubliceerd worden op deze website. Ik hoop dat u er plezier aan beleeft, dan dient mijn verder compleet zinloze leven toch nog ergens toe.
Maandag 7 februari
Om 9.38 uur kwam ik aan op het gemeentehuis. Ik was dus 38 minuten te laat. Het weerhield me er niet van eerst twee lekkere bakken koffie naar binnen te slobberen. Een moment om even te overdenken wat de vorige week me allemaal had gebracht. Uiteraard was het een kutweek geweest, maar het moment dat ik samen met Bim Wosboom een dame van lichte zeden penetreerde, stond me nog helder voor de geest. Na hier met een brede grijns op m’n gezicht aan terug te denken, ging ik aan het werk. Dat wil zeggen; ik ging achter een bureau zitten. Tekeningetjes maken van gekke poppetjes. Alsof God in hoogsteigen persoon me wilde straffen, brak bij het tekenen de punt van m’n potlood liefst 38 keer af. Ik sleep me een ongeluk. Zo hard had ik eigenlijk nog nooit gewerkt.
Dinsdag 8 februari
Vandaag heb ik op de bank gezeten. De hele dag. Even bijkomen van al dat puntengeslijp gisteren. Gelukkig waren ze nog steeds lekker aan het protesteren op dat Egyptische plein en kon ik naar de booby’s van Eva Jinek kijken. Ze deden het erg goed in die live-uitzending. Met name de linkerbooby bedreef een staaltje journalistiek zoals u nog nooit hebt gezien.
Woensdag 9 februari
Ik besloot vandaag eens lekker te gaan koken voor Tonnie van Bemmelen en mezelf. Vandaar dat ik al om elf uur des ochtends naar de supermarkt toog om er met een karretje doorheen te wandelen. Bij het koffiezetapparaat hield ik stil en kwam ik die ontzettende hoer van een Trudy Pasveer tegen. Ik gooide een pot augurken, die ik al in m’n winkelwagentje had gezet (de amuse zou vanavond een augurk met ham eromheen zijn), tegen haar gezicht kapot. Omdat een winkelbediende dit zag, werd ik zonder pardon de supermarkt uitgezet. Het etentje (we zouden geen wijn gaan drinken, maar bier) viel hierdoor in het water. Tonnie en ik eindigden vanavond weer gewoon in de snackbar. Snackbar “Voeten vegen!” in de Modderstraat te Den Bosch deze keer. Nadat Tonnie negentien frikandellen soldaat had gemaakt, verlieten we de snackbar en trapte ik onwillekeurig een zijspiegeltje van een geparkeerde auto af.
Donderdag 10 februari
Stond Hosni Mubarak opeens voor de deur van mijn appartement. Met een fles cognac. Die hebben we opgedronken. Wat moet je anders met een fles cognac? Ja, kapotgooien tegen het hoofd van Trudy Pasveer, maar dat had ik gisteren al gedaan met een pot augurken. Eén glazen voorwerp per week kapotgooien tegen het hoofd van Trudy Pasveer is wel voldoende. Aldus zaten Hosni en ik ons kapot te zuipen op mijn sofa. Op een gegeven moment was Hosni zo bezopen dat hij zei dat hij morgen af ging treden en een palingkwekerij in Zwitserland ging beginnen. Ik raadde hem dat af; in Zwitserland zijn helemaal geen palingen. In plaats daarvan kon hij beter een klokkenfabriek beginnen in Zwitserland. Daar was hij het wel mee eens, en hij had er ook wel zin in, maar toch viel Hosni huilend in m’n armen in slaap deze gedenkwaardige avond.
Vrijdag 11 februari
Ik stond te popelen om psycholoog Henk de Boer te vertellen over m’n emotionele ontmoeting met Hosni Mubarak. Daarom pakte ik een uur voor m’n afspraak teddybeer Henk de Boer al bij z’n lurven en stapte ik op de fiets richting het statige grachtenpand waar psycholoog Henk de Boer praktijk hield. Hij hield overigens ergens anders huis. Voor ik Henk vertelde over de ontmoeting met Hosni besprak ik nog een aantal andere onderwerpen, waaronder: hemaglobine, metanonine, de ontstaansgeschiedenis van port, gif waar je dood van gaat, voetbalplaatjes, kamelensperma, onbetrouwbare geisers, liefdadigheidsprojecten, het merk Daf, de eend Daffy Duck, weckflessen en alle grijze haren in de snor van Johan Derksen.
Zaterdag 12 februari
Nu ik niet meer de coach ben van het voetbalteam van m’n zoontje Gezinus, bleef ik vandaag de hele dag in bed liggen om te bedenken waar ik mijn zaterdagen dan aan zou besteden. Eigenlijk was in bed liggen wel een goed idee. We zullen zien…
Vanuit bed, op de bank of op de wc; volg ons op Twitter!