Hallo, ik ben Sjaak L. Grottenhoofd. Al 46 jaar een onuitstaanbare vent, waarvan ik er nu alweer 20 getrouwd doorbreng met de eveneens onuitstaanbare Rita. Samen hebben we twee kinderen. Gezinus van 12 en Teun van 16. Teun is een meisje. Vroeger noemden we haar Teuntje; nu is ze 98 kilo, dus dat gaat niet meer. Ondanks haar 98 kilo zit ze – god betere het – op korfbal. Gezinus voetbalt, heeft een bril en wordt gepest. Ik ben woonachtig op Kievitsei 38 te Kerkdriel, waar ik tevens werk als gemeenteambtenaar. De hel op aarde.
Zoals u wellicht al merkt erger ik me voortdurend en klaag ik me een weg door het leven heen. Daarom heeft onuitstaanbaar.nl me gevraagd een dagboek bij te houden. Elke zondag zullen mijn ‘belevenissen’ van de afgelopen week gepubliceerd worden op deze website. Ik hoop dat u er plezier aan beleeft, dan dient mijn verder compleet zinloze leven toch nog ergens toe.
Maandag 10 januari
Alle ambtenaren van de gemeente Maasdriel dienden zich vanochtend te melden in een overall. Zandzakken moesten we neer gaan leggen. Opdat de Maas ons prachtige dorpje niet zou verzwelgen. Niet echt een leuk karweitje, zeker niet als je normaal gewoon lekker de hele dag in een bureaustoel niks zit te doen. Na 27 zakken neer te hebben gelegd aan de Maasoever was ik het dan ook zat. Van de nood maakte ik een deugd; ik schudde het zand uit zo’n zak, drapeerde die zak met veel geweld om het lijf van het kutwijf dat Trudy Pasveer heet, bond de zak dicht met een touw en flikkerde hem zo in de Maas.
Dinsdag 11 januari
Vandaag stelde de gemeenteraad van Maasdriel een nieuwe APV vast. De tekst luidt als volgt: ‘Wanneer het water van de Maas nog dertig centimeter stijgt zijn we genoodzaakt alle middelen die we tot onze beschikking hebben, in te zetten: Tonnie van Bemmelen zal dan met zijn reusachtige lijf bovenop de dijk gaan liggen. Voor de zekerheid zal hij de komende weken op een dieet van 46 frikandellen per dag gezet worden.’
Woensdag 12 januari
Ik weet niet waarom, maar vandaag besloot ik een stacaravan te huren op camping Maaszicht. Nou, wat denk je, stroomt die hele camping over! Geen kant kon ik meer op. Daar zat ik dan, helemaal alleen met m’n snor en teddybeer Henk de Boer in een kleine, ranzige stacaravan. Uit verveling ben ik maar een boek gaan lezen dat de vorige huurder had laten staan. Mein Kampf heette het. Een boek vol creatieve ideeën waar het uitroeien van bevolkingsgroepen betreft. Ene Adolf Hilter schreef het. Moet dat niet Hitler zijn? Ik denk het wel. Hoe dan ook, we konden nog wel eens veel van deze knakker gaan horen in het verleden.
Donderdag 13 januari
Eén dag vastzitten in een gehuurde stacaravan is nog tot daar aan toe; op de tweede dag ga je pas echt rare dingen doen. Omdat ik de woorden in de vorige zin wel waar wilde maken, heb ik onder meer mijn teddybeer Henk de Boer gaargekookt in een pan met heel veel knoflook, stond ik twee uur lang naakt een handstand te doen en sloeg ik met m’n blote handen alle ramen van mijn gehuurde stacaravan in. Die laatste daad bleek niet erg bevorderlijk voor de temperatuur in de gehuurde stacaravan. Die daalde aanzienlijk, dit in tegenstelling tot het waterpeil. Gevolg was dat ik het koud kreeg, terwijl mijn voeten werden gekieteld door een combinatie van Maaswater en regen.
Vrijdag 14 januari
Een overstroomde Maas houdt mij niet tegen bij het bezoeken van mijn psycholoog Henk de Boer. In een rubberbootje voer ik zo richting Den Bosch, waar psycholoog Henk de Boer resideert in een schitterend herenhuis. Ondanks dat teddybeer Henk de Boer wel erg naar knoflook riekte, zat ook hij in hetzelfde schuitje als ik. Aangekomen bij de psycholoog hadden we het uiteraard eerst even over het waterpeil in de Maas. Daarna vroeg hij waarom mijn teddybeer naar knoflook rook. Om dat verhaal niet te hoeven vertellen begon ik maar over de grote teen van Mao, koriander, lepelaars, papier van het formaat A2, A4 en A5, tractorbanden, de Wannseeconferentie, leren jassen, hovercrafts, de wedstrijd IJsselmeervogels tegen Harkemase Boys, geelzucht, niet goed sluitende verbandtrommels, tamboerijnen en latente homoseksuelen. Toen was het uur al weer om en had ik niet hoeven te vertellen waarom mijn teddybeer naar knoflook rook.
Zaterdag 15 januari
Wat doe je met een overstroomde Maas terwijl het winterstop is in de voetbalcompetitie van mijn zoontje? Waterpoloën natuurlijk. Ook hier bakte hij niks van en derhalve verloor zijn gelegenheidsteam van een stel gehandicapte Arabieren, die vanwege een speling van het lot in Maasdriel beland waren en toevallig wel zin hadden in een potje waterpolo.
Beter dan een potje waterpolo spelen, kun je ons volgen op Twitter!