Ik gebruik het woord bokkelul niet vaak, maar voor Sinterklaas maak ik een uitzondering. Ik vind hem een zeldzaam nare man. Dat komt niet door een film van Dick Maas. Juist niet. Een figuur dat Johan Nijenhuis op de kast kan krijgen, kan doorgaans wel op mijn sympathie rekenen. Eigenlijk is het alles behalve de film van Dick Maas, dat me tegenstaat aan Sinterklaas.
Die baard bijvoorbeeld, die is veel te lang. Ieder ander was met zo’n baard betiteld als een zwerver, maar meneer is weer een Goedheiligman. En dan die cape, of zoals hij hem noemt: tabberd. Je kunt je rode kleedje nog net zo lang tabberd blijven noemen als je wilt, voor mij is het een cape. En een cape draag je niet als je geen superheld bent. En een superheld is Sinterklaas niet; met een paard over de daken rijden heeft de wereld nog nooit van de ondergang gered. Daar lacht The Joker om.
Goed, gaan we verder met z’n kleding. De mijter. Dat is natuurlijk een heel achterlijk hoedje. En ook alweer rood. Een beetje variëren, ouwe bok! Dat variëren doet-ie dan opeens wel met z’n handschoentjes, die zijn wit. Witte handschoentjes vind ik er bij mannen altijd een beetje homofiel uitzien. Er is natuurlijk niets mis met homoseksualiteit an sich, maar wel als je met meer dan honderd veel jongere negers samenwoont in een paleis. Een beeld dat de praktijken van de Playboy Mansion ver voorbijstreeft, roept zich op.
Hebben we de kleding wel zo’n beetje gehad…ja, buiten de witte onderjurk die Sinterklaas draagt dan. Een witte onderjurk! Ga nou alsjeblieft een beetje met je tijd mee jongen! Een roze Björn Borg onderbroek, die moet je dragen. Nog een klein modedingetje: zo’n zegelring, dat kan echt niet meer.
Nu we hebben geconcludeerd dat Sinterklaas rijp is voor een make-over van zo’n wijf dat je altijd in een ‘hip’ colbertje met een sjaaltje erbij en een ‘vlotte jeans’ steekt, kunnen we verdergaan met het karakter van Sinterklaas. Want ook daar schort wel het één en ander aan. Hij is bijvoorbeeld een narcist pur sang. Dat je je vervoert per stoomboot en paard zegt genoeg. Dat is net even te graag de speciale vogel uit willen hangen.
Maar dat is echt nog niet het ergste. Nee, dat is dat Sinterklaas, nu de ergste economische crisis sinds de jaren ’30 zich voltrekt, gewoon doorgaat met z’n praktijken. Terwijl bijstandsmoeders krom moeten liggen om hun kinderen wat te eten te geven, met een grote gouden staf door de stad flaneren, dat is wreed!
En dan al die cadeautjes weggeven…dat is gewoon treiteren. Zo van: joh, ik heb zoveel geld, ik flikker de cadeautjes gewoon door de schoorsteen bij anderen. Daarna gaat-ie weer naar Spanje, met de Zwarte Pieten champagne zitten drinken in het bubbelbad. Al die kinderen laten hem eigenlijk koud, het gaat hem er gewoon om z’n eigen rijkdom te kunnen demonstreren. En je dan aan laten spreken als een kindervriend. Schande!
Die andere dichter, de huisdichter van Nedorland, zou eens een scherp gedichtje moeten maken over Sinterklaas, in plaats van Mart Smeets er steeds van langs te geven. Het zou zo kunnen gaan: ‘Nico zat te denkon/hoe hij Sinterklaas nu weer zou kunnen krenkon/Misschien hem met drie bedorvon hamlappon/In de zak naar Spanjo trappon.’ Slokje bier.
PS. Het rijmt trouwens makkelijk wanneer alles op -on eindigt. Een tip voor uw sinterklaasgedichten.
PPS. Het ‘Sjokje bier-grapje’ heb ik geleend van Henry van Loon, die hier korte metten maakt met DWDD.
Volg ons op het medium dat Twittor heet. Andors krijgt u een schop onder uw reet.