Schilderijen: Rembrandt – Het Joodse Bruidje

Omdat het hoofdgebouw van het Rijksmuseum in Amsterdam nog tot Sint-Juttemis verbouwd wordt, geef ik u op deze website van tijd tot tijd een kijkje in de schitterende collectie van dit museum, gevolgd door een heldere analyse van het werk. Vandaag ‘Het Joodse Bruidje’ van Rembrandt van Rijn:

Een beetje een denigrerende titel, Het Joodse Bruidje. Vooral het je in bruidje zorgt daarvoor. Wie niet beter zou weten, zou denken dat die Rembrandt van Rijn een antisemiet van het eerste uur was. Dat is niet waar; Rembrandt had Joden onder zijn beste vrienden en at ook minimaal één keer per week matzeballensoep. Frits Barend kan dus nog steeds met goed fatsoen zijn neus aan het venster van het Rembrandthuis steken. De directie van het Rembrandthuis heeft al laten weten dit te betreuren. Ze zitten er totaal niet te wachten op Fritsie. Maar ja, wie wel?

Was Frits Barend de bruidegom op dit schilderij geweest, dan was Rembrandt vermoedelijk na een kwartiertje gek geworden van het gebabbel van Frits Barend en had hij woedend zijn kwast uit het raam gegooid. Dan was er helemaal geen Joods Bruidje geweest, maar slechts een schets van een soort pleeborstel, die het kapsel van Fritsie voor moest stellen. Wist u trouwens dat Frits Barend nog heeft gesproken op de begrafenis van Rembrandt?

De bruidegom op het schilderij Het Joodse Bruidje mag dan wel niet Frits Barend heten, een lul is het wel. Tenminste, iemand die z’n kersverse vrouwtje bij haar borsten grijpt op het huwelijksportret mogen we wel kwalificeren als zodanig, vind ik. Zo te oordelen naar de blik van het Joodse Bruidje zelf, denkt zij er net zo over.

Het zal u dan ook niet verbazen dat dit huwelijk helemaal niet goed is afgelopen. Al tijdens de huwelijksnacht, toen het Joodse Bruidje haar Joodse Jurk na vier uur eindelijk uit had, escaleerde de boel. Het Joodse Bruidegommetje bleek wel een beetje kinky te zijn en had juist zijn penis met schapengal ingesmeerd toen bleek dat het Joodse Bruidje daar niks van moest hebben. Met z’n collectie zwepen en andere martelwerktuigen bleef hij eenzaam en alleen achter op de hotelkamer.

Van het Joodse Bruidje heeft hij niks meer vernomen. Zij ging liften naar Parijs, maar belandde uiteindelijk in Zuid-Tirol, alwaar ze een florerende onderneming begon in alpenhoorns. Op haar 78e overleed ze na een lang en gelukkig leven dat uiteindelijk geheel in het teken stond van de alpenhoorn. Uiteraard sprak Frits Barend ook op haar begrafenis.  

8 reacties op “Schilderijen: Rembrandt – Het Joodse Bruidje”