Ik heb een nieuwe hobby. Hij ontstond vorige week zomaar. Ik keek naar het debat over de regeringsverklaring, maar had het geluid om mij moverende redenen uitgezet. Het bleek een gouden greep. Zelden heb ik zo genoten van een Kamerdebat als vorige week. Geen ‘evidenties’, ‘rapport van het CPB’ of ‘huilie huilie’. En bovenal geen flauwe grapjes over de kleur van elkaars stropdas. Alleen maar wapperende handen en druk heen en weer bewegende armen.
Het mooie is ook dat het met meer dingen werkt. Met het geluid uit is Humberto Tan geen onuitstaanbare lul, maar gewoon een neger in een pak. En daar kan ik prima mee omgaan. Ik heb negers in pak onder mijn beste vrienden. Een brandalarm zonder geluid? Het is niets meer en niets minder dan een kastje dat daar maar een beetje aan je plafond hangt. De liedjes van Shakira zijn zonder geluid pareltjes van de hedendaagse popmuziek.
Toch is het met politici het leukst. Zij doen nog iets extra’s: gesticuleren. Dat woord heeft niet de betekenis die je zou vermoeden. Bij gesticuleren moet ik tenminste altijd aan iets denken wat met een anus te maken heeft. Het zal mijn anale fixatie wel weer zijn…Nee, gesticuleren is gewoon praten met je handen. En politici moeten dat doen, dat is ze, al dan niet gesticulerend, ingefluisterd door allerlei communicatie-experts.
Dus daar stond Mark Rutte dan de lengte van een kroket uit te beelden met z’n handen. Niet veel later deed hij nog voor hoe je een groot stuk oude kaas met je armen in acht gelijke stukken hakt. Een genot voor het oog. Kijk één middag naar Mark Rutte zonder geluid en je weet dat al die communicatie-experts gelijk hebben. Het doet ertoe. Wie het beste gesticuleert wordt premier. En dat is zonder twijfel Mark Rutte. Iemand die met z’n handen het verschil tussen een Turks paspoort en een Zweeds paspoort duidelijk kan maken, is een hele grote.
Dat wil niet zeggen dat de anderen er niet lustig op los gesticuleerden. Zo deed de kersverse fractievoorzitter van het CDA, Sybrand van Haersma Buma, een poging met zijn handen de lengte van z’n neus aan te geven. Het lukte net niet; handen te kort. Joop Cohen deed nog voor hoe hij precies gedacht had de verkiezingen te winnen: met twee vingers in z’n neus. Een gebaar dat hem op een reprimande van de Kamervoorzitter kwam te staan.
De enige teleurstelling was dat Geert Wilders daar in de plenaire zaal van de Tweede Kamer niet een paar moslims de grens over gesticuleerde. Ik had wel eens willen zien hoe hij dat er precies uit zou zien. Eigenlijk zou Geert continu met een opgestoken middelvinger moeten debatteren. Zo zit de vork namelijk een beetje in de steel.
Maar goed, ook dan zal Mark Rutte zich er niks van aantrekken, hij is maar wat blij met z’n nieuwe kabinetje en beeldt gewoon nog even lachend een theaterkaartje met een BTW-tarief van 19% uit. Weer drie zetels erbij.