Gisteravond noodgedwongen de wedstrijd Schalke 04 – Hapoel tel Aviv gekeken. Noodgedwongen want ik kon Twente – Bremen niet ontvangen. Schalke – Hapoel. Op voorhand geen topwedstijd. Schalke is zwalkend. Hapoel is Hapoel. Binnen 3 minuten stond het 1-0 door Raúl. Na een vrij geniale overstap van Huntelaar (die aan het eind van het seizoen topscorer van de Bundesliga zal blijken te zijn) tekende Raúl zijn 67e Europese doelpunt aan, een mooie bovendien.
Dit is om allerlei redenen mooi. Niet in het minst omdat hij hiermee Gerd Müller van de eerste plaats verdringt. Gerd Müller, was dat niet die hufter die…… Inderdaad, die Gerd Müller. Een onuitstaanbare vent die iets te veel scoorde. Der Bomber. Een gekke bijnaam voor een naoorlogse Duitse voetballer.
Müller die er geen geheim van maakte te hopen dat geen van zijn records, en hij heeft er een paar, ooit zal worden gebroken. Is gisteren dus toch gebeurd. En wel door Raúl, een juweel van een voetballer. Een rasvoetballer en een liefhebber. En als ik zijn omgeving moet geloven een fantastische vent. En waarom zou ik zijn omgeving niet geloven, zo’n fijne vent zal toch ook wel een fijne omgeving hebben.
Om zijn record kracht bij te zetten maakte hij ook nog zijn 68e. Er zullen er nog een paar volgen dit jaar. Na afloop van de wedstrijd werd Raúl in de studio geïnterviewd. Franz Beckenbauer stond er ook bij. Raúl was de bescheidenheid zelve, zijn record was niet belangrijk, het teambelang stond voorop, Schalke moest weer gaan voetballen etc… Na afloop van het interview bedankte de interviewer Raúl. Dit moment greep Beckenbauer aan om Raúl oprecht te feliciteren.
De manier waarop Beckenbauer dit deed was groots, vanuit de grond van zijn hart maakte hij een verbale buiging voor Raúl. Een mooi moment. Dezelfde Beckenbauer die tijdens het EK ’88 na afloop van de gewonnen wedstrijd tegen Duitsland de spelersbus inkwam om het Nederlands elftal te feliciteren en succes te wensen in het verloop van het toernooi. Beckenbauer is oprecht een Kaiser.
Als Beckenbauer een Kaiser is dan Raúl toch zeker een koning. De basis van zijn record werd gelegd bij de Koninklijke uit Madrid. Het heeft iets droevigs dat hij de wijk moest nemen naar het droevige Gelsenkirchen om Gerd Müller uit de boeken te schieten. Müller, een collega van Beckenbauer, die met behulp van diezelfde Beckenbauer weer een weg vond in het leven.
Tears for Fears had ooit een bescheiden hitje met Raúl and the kings of Spain. Ze hadden bijna gelijk. Raúl is the king of Spain.
Liedje van Tears for Fears: