Het vernielen van duikboten

Ik vind het maar een rare uitvinding, zo’n duikboot. De naam alleen al. Duikboot. Wat mij betreft heeft zo’n ding niks met een boot te maken. Ze hebben niet eens de vorm van een boot. Bovendien zijn ze gemaakt om te zinken; toch niet echt een eigenschap die we graag zien bij een normale boot. Geen boot dus. Eerder een langzaam zinkende, uit de kluiten gewassen sigaar die, zeker voor een uit de kluiten gewassen sigaar, wel erg lang onderwater kan blijven. Dat is een veel betere en handigere naam dan het simpele ‘duikboot’.

Die varende sigaren zijn maar zelden in het nieuws. Je hoort er nooit wat van. Behalve dan als er ergens een Engelse kapitein een 7 met een 1 verwart en daardoor z’n sigaar tegen een rotspunt laat varen die niet 732 meter diep ligt maar 132 meter. En toeval of niet, laat dat nou net gisteren in het nieuws zijn gekomen.

Ach ja, het gebeurt ons allemaal wel eens; dat je in een onbewaakt ogenblik een 7 en een 1 even door elkaar haalt. Zo reed ik laatst nog vanuit Utrecht naar Parijs met een gangetje van 720 kilometer per uur. Ik had het pas door toen ik na eenenveertig minuten in volle vaart tegen de Eiffeltoren opknalde (het zullen trouwens wel zevenenveertig minuten geweest zijn).

Ook die keer dat ik in m’n Toyota met 75 kilometer per uur over een woonerf jakkerde zal me nog wel even bijblijven. Vooral omdat ik in de achterbak niet één maar zeven kisten met bananen had liggen (de kofferbak ging al wat moeilijk dicht). Dat werd dus een enorme zooi toen ik tegen die grote bloembak tot stilstand kwam. De kinderen uit de buurt die nog leven, hebben het er nog steeds over.

Inmiddels is alles opgeruimd, maar wat een ravage. Het deed me denken aan een uitzending van Herman Helpt, waarbij beroepsdikzak Herman den Blijker de kok van een duikboot aan een betere menukaart moest helpen. Toen moest Herman, die elke dag zeven grote biefstukken in plaats van één beschaafd biefstukje eet, eerst door de smalle ingang van de duikboot naar binnen worden geperst. Eenmaal binnen knalde hij met z’n dikke reet tegen alles op wat los en vast stond in de duikboot. Binnen vijf minuten lag die hele varende sigaar in puin.

Tussen het omstoten van dingen door stond Herman nog wat in een pan te roeren en onverstaanbare commando’s te geven aan de kok die hij daarmee schijnbaar hielp. De kapitein zag het allemaal met lede ogen aan; hij was vanaf nu de baas van een verramponeerde duikboot met een uitstekende menukaart. Herman sloot de uitzending af alsof hij een groot succes had geboekt. Triomfantelijk stak hij, toen hij met veel moeite weer naar buiten was geperst, staande op de varende sigaar een dikke sigaar op.

Zo zie je maar weer dat er meer dan één manier is om een duikboot te vernielen. Waarschijnlijk wel zeven.

22 reacties op “Het vernielen van duikboten”