Losse schroefjes

Bij veel mensen in Nederland zit een schroefje los. Je hoeft alleen maar naar de reacties onder nieuwsberichten op internet te kijken en je weet genoeg: minstens tachtig procent van de Nederlandse bevolking is knettergek en volslagen debiel.

Bij het gebrek aan schroefjes rammelt de bovenkamer aan alle kanten en zijn ‘de mensen’ alleen nog maar in staat tot anonieme bedreigingen zonder interpunctie, maar met spelfouten (tip: u kunt ons ook bedreigen; vandaag zou ik het op prijs stellen als ik minstens tien keer ‘kloteklapper’ genoemd wordt…is zo’n fijn woord).

Het is natuurlijk niet alleen een Nederlands kwaaltje; over de hele wereld zitten de schroefjes in de hoofden van de mensen flink los en zijn ze in veel gevallen zelfs al verdwenen. De boel wordt in hun hoofden niet meer bij elkaar gehouden (schroefjes zijn de Job Cohens van de hoofden, van te veel thee gaan ze echter roesten).  

Dit resulteert bijvoorbeeld in woeste demonstraties in de Islamitische wereld wanneer een Deen wat tekeningetjes op papier heeft gekrabbeld. In Amerika zorgen die losse en ontbrekende schroefjes er dan weer voor dat een hele groep cowboyhoeden een sympathieke neger gaat vergelijken met een boos, blank mannetje met een klein snorretje die zeventig jaar geleden door Duitsland marcheerde.

Het ergste is echter nog dat dankzij al die mensen zonder schroefjes in hun hoofd een Limburgse violist de hele wereld mag over reizen met een groot kasteel in z’n achterzak. Ook zangeressen als Celine Dion en Barbra Streisand profiteren van de vele losse schroefjesmensen. Dat is trouwens altijd nog beter dan zelf gaan zingen als je geen schroefjes meer hebt.

Met een wereld vol debielen als deze vent, vraag ik me al tijden af waar al die kapotte schroefjes blijven. Van de buitenlandse schroeven wist ik het wel; die hebben ze in Toyota’s gestopt. Of anders toch in de bolide van Sebastian Vettel, die, omdat z’n auto uit elkaar viel, gisteren net de finish niet haalde tijdens de Grand Prix van Bahrein.

Waar al die gekke Nederlanders hun schroefjes hebben gelaten werd echter pas vanochtend duidelijk voor mij. Zoals het volslagen debielen betaamt hebben ze iets bedacht waar een normaal mens nog in geen duizend jaar op zou komen: ze hebben de schroefjes in een bak met gemalen varkensvlees gelegd en zijn er worsten van gaan draaien.

‘Hoe weet-ie dat nou weer?’ zult u zich afvragen. Nou, omdat die worsten daarna in een tuin in Zeist werden neergelegd en door een hond zijn gevonden. Aan die situatie werd door mijn vrienden van nu.nl dan weer een nieuwsbericht met de veelzeggende titel Hond vindt worst met schroeven’ gewijd. Zulke titels vind ik schitterend en fijn om te lezen. Daar mogen we de debielen ook wel eens dankbaar voor zijn.

17 reacties op “Losse schroefjes”