Er is weer van alles aan de hand in de Nederlandse polletiek. In Rotterdam worden alle 221.000 stemmen van de afgelopen Gemeenteraadsverkiezingen herteld en in de Tweede Kamer debatteert men over de glossy Gerda. Een uitgave van het ministerie van Landbouw waarbij Minister Gerda Verburg op de cover staat afgebeeld met een paardrijbroek aan.
Twee zaken die op zichzelf eigenlijk al te lullig zijn om nog meer woorden aan vuil te maken. Hertellen en Gerda’s zijn doorgaans niet echt een sexy onderwerp om eens even een mening over te hebben. Ware het niet dat er in het geval van deze Gerda dus sprake is van een glossy die haar naam draagt. Tot voor kort wist ik niet eens dat de Nederlandse Taalunie het toestond de woorden Gerda en glossy in één zin te gebruiken. Laat staan dat ik wist dat je er een heel debat aan kon wijden.
Dat debat gaat niet over het feit dat de overheid glossy’s uitbrengt. Het gaat ook niet over het feit dat op de cover van die glossy een vrouw met een hele gekke blonde lok in een paardrijbroek staat afgebeeld. En het gaat zelfs niet over het feit dat diezelfde vrouw in paardrijbroek verklaart ‘…dat het dus om de inhoud gaat. We laten zien wat boeren en vissers doen…’. Apart, want het lijkt me stug dat die de hele dag met een paardrijbroek aan in een stal staan te poseren met een gekke blonde lok in hun haar.
Nee, het debat gaat erover dat dit ongeoorloofde CDA-propaganda zou zijn in verkiezingstijd. Ook al gek, want ik zie niet in hoe een foto van Gerda Verburg in een paardrijbroek en met gekke blonde lok propaganda zou kunnen zijn. Voor wat dan ook. Had ik trouwens al gezegd dat Gerda en haar gekke blonde lok zijn gefotografeerd in een paardrijbroek?! Waar is toch die goeie ouwe tijd dat Ministers een hoge hoed op hadden, zich aan lieten spreken met excellentie en zich ver boven het gewone volk verheven voelden….
Het gaat niet goed met de democratie. In Rotterdam vonden de Leefbaren dat ook. Zij wisten namelijk dat ze zelf hadden aangezet tot het werven van volmachten en eisten dus een hertelling van de stemmen. Ook stonden er volgens hen te veel Marokkanen in één stemhokje. Stigmatiseert de overheid eens en stopt het allerlei Marokkanen in één hokje, is het weer niet goed. Misschien te veel islamisering van de stemhokjes ofzo.
Maar goed, dat werd hertellen dus. Vandaag is dat begonnen en het journaal besteedde er een item aan. Terecht. Want dat hertellen is geen sinecure. Waar ik in eerste instantie dacht dat het gewoon een kwestie was van kijken welk vakje rood is gekleurd, blijkt het hertellen een behoorlijk ingewikkeld procédé te zijn. Naïef ben ik toch ook. Natuurlijk kun je zoiets niet organiseren zonder er paarse, blauwe en witte T-shirts, oranje hesjes en blauwe vlaggetjes bij te betrekken.
Anders loopt de boel in het honderd….of honderdéén natuurlijk. Dat moet nog blijken uit de hertelling uitgevoerd door iemand met een wit T-shirt aan. Mocht dat problemen opleveren dan kan hij altijd nog z’n blauwe vlaggetje de lucht in steken en dan lost een blauwe hotemetoot het op. Alles uiteraard nauwlettend gecontroleerd door iemand in een oranje hesje. Het zal je taak maar zijn; kijken hoe iemand anders telt.
Internationaal waarnemer Willem Hendrik de Beaufort werd er zelfs een beetje geil van: ‘Ik heb nog nooit zo veel mensen bij elkaar stemmen zien tellen. Meestal gebeurt dat diep in de nacht en is dat zeer chaotisch. Hier is het keurig geregeld.’ Ook burgemeester Aboutaleb kwam nog even kijken bij het hertellen. Volgens hem werd er stug en goed doorgeteld. Een quote die eigenlijk alles zegt over deze treurige hertelling in een Rotterdamse sporthal. Het ontbreekt er nog maar aan dat iemand in een paardrijbroek alle hertelde stembiljetten op moet eten. Het was een mooie straf voor Gerda geweest.
Naschrift: Minister Verburg heeft zojuist ruiterlijk toegegeven dat ze niet in een paardrijbroek op de voorkant van een glossy had moeten staan. Echt waar.