Lopen tegen onrecht

Er zijn vele manieren om je te verzetten wanneer er in jouw ogen onrecht plaatsheeft. In het Midden-Oosten blazen ze zichzelf bij voorkeur op in een bus vol met Joden (openbaar vervoer en het Joodse volk; het is nooit een gelukkige combinatie geweest). In Amerika gaan ze heel woest met thee doen wanneer ze het ergens niet mee eens zijn. En wat doen we hier in Nederland? We gaan lopen. In een protestmars.

Binnenkort vindt er weer eentje plaats. In Almere. Geen fijne plaats om een protestmars te houden. Bij een protestmars loop je namelijk en het automatische gevolg van lopen is dat je steeds op een andere plek bent. In een beetje protestmars krijg je dus die hele kutstad te zien. Almere Haven, Almere Stad, Almere Buiten (noot voor de auteur: kijk uit, geen Kemkersgrap maken), Almere Hout, Almere Poort…., die hele uit de grond gestampte betonstortplaats trekt aan je voorbij. Een nachtmerrie.

De protestmars in Almere is gericht tegen de plaatselijke PVV. Die doen er mee aan de gemeenteraadsverkiezingen en zoals het de PVV-traditie betaamt laten ze van zich horen met allerlei gekke plannetjes. In Almere wil men stadscommando’s laten patrouilleren. Niet eens zo’n heel gek idee trouwens. Wat mij betreft schieten ze heel Almere naar god. Bouwen we weer wat nieuws, maar dan wel mooi.

Maar goed. In Almere zijn twee mensen opgestaan die het daar dus niet mee eens en een protestmars willen houden tegen de opmars van de PVV. Niet zomaar een protestmars hoor. Nee, het wordt een ludieke protestmars. Wanneer je tegenwoordig het woord ludiek hoort in Nederland moet je op je hoede zijn. Je loopt dan maar zo, en ik noem maar wat, in een bloemetjespak door Almere.

En ja hoor, laat dat nou precies zijn wat deze heren van plan zijn: in een bloemetjespak door Almere marcheren. Er hebben zich vijftien mensen aangemeld. Ik vind het nog veel. Die vijftien bloemetjesmensen konden wel eens massaal bloemetjeszelfmoord plegen tijdens de mars.

Want juist tijdens een mars heb je tijd om eens goed na te denken over de zin van het bestaan. Tja, dan moet je  concluderen dat je op een vrije zaterdagochtend in een bloemetjespak door Almere loopt en meedoet aan een protest tegen een partij die zich nog nooit wat van anderen heeft aangetrokken. Al helemaal niet van mensen in een bloemetjespak. Niet echt een zinvolle bezigheid dus.

Je kunt dan nog beter in een oude roeiboot en met een blonde pruik op je kop het IJsselmeer over gaan varen. Lekker roeien. Af en toe kijk je opzij naar een mooi vogeltje of een oer-Hollandse molen. Ondertussen nog even een geforceerd gesprekje gaan voeren waarin je wat dooddoeners debiteert.   Maak je nog kans de baas van het land te worden ook.

We leven in een gek land met van de pot gerukte, roeiende politici en mensen in bloemetjespakken. Ik ga emigreren naar Snorkelland. Onderwaterbadmintonnen met Kapitein Ortega. En daarna een lekkere onderwaterpijp met hem roken.