Af en toe is ‘de verwarde man’ in het nieuws. Dat is altijd mooi. Ze halen namelijk vreemde, maar vaak leuke fratsen uit. Ergens een hele kolonie zwanen ingesmeerd met appelstroop? Dat is het werk van een verwarde man geweest. Gisteravond had iemand veertig bomen omgezaagd in het Gelderse Elst. Zomaar. Dan ben je dus ook verward volgens de politie. Terwijl je ook zou kunnen betogen dat zo iemand gewoon heel erg van zagen houdt. Het is allemaal in the eye of the beholder, het verwarde manschap.
Zo zag ik laatst een neger die erg z’n best doet goed gekleed te zijn in een soort feesttent staan te oreren over Ard en Keessie en dat er tegenwoordig nog een gouden plak is. Daarna volgde een tenenkrommend egotripperig interviewtje met een sportheld. Onuitstaanbaar. Nou ja…, kijk zelf maar.
Hier is toch een verwarde man aan het werk? Op heterdaad betrapt zelfs. Ik zou zeggen: hup…, door een Mountie op een groot paard laten arresteren en in de diepste Canadese gevangeniskelder gooien die voorhanden is. Hele volksstammen denken daar dan weer anders over. Anders was-ie allang een keer van de buis geweest.
De grootste groepen verwarde mannen, en daar is bijna iedereen het wel over eens, treft men echter in voetbalstadions. Tussen de 20.000 andere voetballiefhebbers zijn er altijd wel een stuk of 500. Je herkent ze aan hun matjes en tatoeages, een agressieve blik in de ogen en schuim dat zich gedurende de wedstrijd rond hun mond nestelt. Als het even tegenzit, beginnen ze vaak en groupe moeders voor hoeren uit te maken.
Met name die van de scheidsrechter moet het ontgelden. Ik vraag me altijd af hoe ze dat weten. Hoe kun je aan iemand z’n functie aflezen wat het beroep van z’n moeder is? Bij een kroonprins kan ik het me goed voorstellen. Dan kun je bijvoorbeeld zonder de waarheid geweld aan te doen ‘W.A, W.A….je moeder is een Koningin, je moeder is een Koningin’ aanheffen. Maar daar houdt het ook wel op. Voor het overige is er totaal geen correlatie tussen beroepsgroepen van zonen en moeders. Behalve voor de beroepsgroep Dries Roelvinken dan; hun moeders zijn inderdaad allemaal hoeren. Gek maar waar.
Dat zit zo, ik ga vaak naar de hoeren en uit pure nieuwsgierigheid vraag ik dan of hun zoon misschien Erik Braamhaar, Bas Nijhuis of Roelof Luinge heet en altijd krijg ik het volgende antwoord: ‘Nie joh, ja jestem rodzajnik określony matka od Zółty Plywamspodnie ……pijpie, pijpie?’ Na verloop van tijd heb ik het maar eens opgezocht in een Pools-Nederlands woordenboek. Het betekent ‘Nee joh, ik ben de moeder van Dries Roelvink…….pijpen, pijpen?’ Ongelofelijk hè…….dat er een Pools woord voor Dries Roelvink is. Zółty Plywamspodnie. De tweede betekenis is gele zwembroek.
Beter empirisch bewijs tegen de stelling dat de moeders van scheidsrechters hoeren zijn is er toch niet. Dus, pas als er een geblondeerde Amsterdammer gele en rode zwembroeken aan spelers uit staat te delen na een doodschop hebben die liedjeszingende ‘voetbalsupporters’ recht van spreken. Tot die tijd zijn het verwarde mannen.