Toen ik gisteravond met mijn luchtballon uit Lissabon was teruggekomen en me eens lekker op de bank had genesteld met een coupe vers mokkaijs, heb ik de tv op Nederland 1 gezet. De TROS had iets georganiseerd. Dat mocht ik niet missen. Er werd vijf keer hetzelfde nummer gezongen en daaruit zou één winnaar gekozen worden. Mooi om te zien hoe iets wat op zichzelf al slecht is toch ook nog op vijf andere manieren verneukt kan worden.
De uitvoeringen hadden één overeenkomst: in alle versies werd de tekst onverstaanbaar gezongen. Pas bij de vijfde uitvoering had ik door dat er een zomerzon in Lissabon was, een coupe vers mokkaijs in Parijs en een tweepersoons luchtballon die overzee vloog. Wanneer je zulke dingen moet zingen, probeer je dat maar onverstaanbaar te doen. Alle begrip. Wel toevallig trouwens dat ik net per luchtballon uit Lissabon was teruggekeerd en uitgerekend met een coupe vers mokkaijs voor de tv zat. Normaal eet ik altijd bedorven kaneelijs. Zo uit de bak.
Apart om die vijf artiesten te horen zingen over mijn belevenissen van die dag. De artiesten die dat deden, waren zangers uit het genre ‘verschrikkelijk’ die een coach hadden uit hetzelfde genre, maar dan al wel succesvol. Ik hoef in dit verband alleen maar de naam van Gradje Damen te noemen. Een wondercoach is hij. Hij en z’n kornuiten hielpen artiesten als Marlous, Vinzzent, Peggy Mays, Sieneke en ‘De Zes Zingende Zuurstokken’ bij het uitbraken van het nummer ‘Ik ben verliefd, Shalalie’.
Sienekes als ik ben, ging mijn voorkeur direct uit naar de versie van Sieneke. Het moment dat het draaiorgel begon te spelen en meisje Sieneke van de trap strompelde, was ik verkocht. Ik heb nou eenmaal een voorkeur voor jonge meisjes die onder draaiorgelgeluid van een trap strompelen. Daar ben ik voor behandeld. Maar goed, Sieneke won dus wel………geloof ik.
Er ging aan haar overwinning namelijk een puntentelling vooraf die alleen Aad de Mos begreep. Uiteindelijk kwam het er op neer dat ‘De Zes Zingende Zuurstokken’ en Sieneke gelijk waren geëindigd. Maar geen nood, bij een gelijke stand zou Pierre Kartner, de componist en tekstdichter van het liedje, uitsluitsel geven.
Dat hadden ze gedacht. Hij kon het niet. Te moeilijk. Logisch, iemand die zulke kutmuziek en dito tekst op papier krijgt, is tot geen enkele beslissing in staat. Arme Pierre, zat-ie maar weer in z’n luchtballon van een coupe vers mokkaijs te smikkelen…Uiteindelijk kwam de naam van Sieneke uit z’n hoge bolhoed zetten. Dit was vlak nadat Pierre de winnaar aan wilde wijzen door een muntje de lucht in te gooien. Een mooi symbool voor de treurige poppenkast die het songfestival is.
Hoe treurig ook, dat muntje van Pierre bracht me wel op het idee voor een fantastische avonturenfilm. Een supergespierde Pierre die in de film ‘KinderKartnerKop……….of munt’ een bebaarde zanger speelt die undercover gaat in een dorpje vol met blauwe wezentjes en door allerlei dubieuze beslissingen, uiteraard met behulp van een muntje genomen, via een waterkraan in een klein café aan de haven belandt en daar z’n zeven zonen terugvindt. Een waardeloze soundtrack wordt het sowieso.
Nationaal Shalaliefestivaldeelneemster Marlous verdient alvast een plekje op die soundtrack met onderstaand nummer. Zij zingt in dit liedje ook al over een luchtballon en Lissabon. Een gouden combinatie blijkbaar. In dit geval wil ze alles beleven en ook nog naar Lissabon misschien. Een activiteit die derhalve dus niet bij ‘alles beleven’ hoort. Laat ze het daar in Portugal niet horen.