Sneeuw

sneeuwOp een dag als vandaag ligt Anton Pieck met een stijve lul in z’n graf. Het sneeuwt. Wanneer ik uit het raam kijk, zie ik niets dan witte taferelen. Het bier dat ik op het balkon had gezet, is opeens veranderd in witbier en de Polen die buiten de vrieskou trotseren om een muurtje te metselen, lijken plots wit te werken.  Mooie plaatjes, zo bezien vanaf je gerieflijke bureaustoel. Eenmaal buiten doet het meer denken aan een horrorfilm.

Er liggen vele gevaren op de loer. Zo kun je bij een wandeling over een druk trottoir een flinke sneeuwschuiver maken vanwege de platgestampte en glad geworden sneeuw. Veel erger is het wanneer er achter je een flinke sneeuwschuiver bezig is de nog niet platgestampte sneeuw in jouw nek te schuiven. Stel je voor dat dit net gebeurt terwijl je met een bezem je stoepje aan het vegen was – en u moet weten, ik heb een gekke gewoonte; dat doe ik altijd met een hoge hoed op m’n hoofd en een wortel aan m’n neus getaped -…. Voor je het weet staat er dan een horde kinderen een sneeuwpop van je te boetseren.

Sowieso is het oppassen voor kinderen, zij maken namelijk ‘sneeuwpret’ wanneer het gesneeuwd heeft. Sneeuwpret is het soort pret waarbij de kinderen totaal geen rekening meer houden met wat er verder om ze heen gebeurt. Zo kun je als nietsvermoedende volwassene maar zo terechtkomen in een sneeuwballengevecht. En natuurlijk ben jij dan de lul. Vergelijk het maar met de rol van het Nederlandse leger in voormalig Joegoslavië. Eigenlijk heb je nergens mee te maken maar uiteindelijk krijg je toch de volle laag. De schuld krijgen van een massamoord op duizenden onschuldige mannen staat dan in dit geval even gelijk aan een sneeuwbal in je snufferd krijgen, maar dat had u wel begrepen…

Is er dan helemaal niks leuks aan dat winterweer? Jawel. De ijspegel. Dat vind ik een schitterend ding. Alleen de naam al is fantastisch. Een pegel van ijs. Geen idee wat een pegel zonder ijs- ervoor precies is trouwens. Volgens de onuitstaanbare Evert ten Napel is het een hard schot, maar dat is een kloteverslaggever, dus dat kan nooit op de waarheid berusten. Het woordenboek vindt het ‘een merkteken in maten voor vloeistoffen’. Ik begrijp niet eens wat er staat.

Zet er ijs voor en je ziet opeens een schitterend taps-toe-naar-beneden-groeiend ijskunstwerk onder een met sneeuw bezaaid dak hangen. Mocht reïncarnatie bestaan en je mag van die gekke Hindoegod met z’n zeven armen alleen maar kiezen om als een bevroren substantie van H2O terug te keren op aard, dan zou ik onmiddellijk voor de ijspegel kiezen. Geen Calippo met colasmaak, niet de bevroren Bonkevaart op de dag dat de Elfstedentocht wordt gereden. Nee, een lekkere harde, dikke, grote ijspegel.

Zo, nu ga ik naar buiten, aan ijspegels likken en sneeuwpoppen bekogelen met kleuters.

5 reacties op “Sneeuw”