De Koningin is op bezoek in Mexico. Daar hoort altijd een staatsbanket met allerlei Mexicaanse hotemetoten bij. Ze verscheen daar niet met een sombrero op haar hoofd en een plaksnor onder haar neus. Een gemiste kans, zeker voor iemand die zo van hoedjes houdt. Ze bracht er wel een toast uit. Dat hoort erbij.
Eerst houdt ze dan een speech. Ze zong tijdens die speech niet het liedje Mexico; noch de versie van de Zangeres Zonder Naam, noch die van Les Humphries Singers. Wederom een gemiste kans. Wel begon ze over Prins Bernhard: “(He)… had a great love for your country” Het woordje for vervangen door in en je weet precies hoe het zat. Hierna ging ze over tot de toast met de Mexicaanse president, die om voor mij onbekende redenen z’n sombrero ook niet op had.
Toasten doet de koningin vaak met een lekker glaasje witte wijn. Gelijk heeft ze; het is lekker spul. Ik drink het ook vaak. Dan hou ik het glas vast bij het steeltje en zet ik het op een zuipen. Iemand heeft me namelijk ooit verteld dat het zo hoort. De reden hiervoor is dat de wijn anders warm wordt door de warmte die je hand afgeeft. Bovendien heeft de glasblazer dat steeltje er ook niet voor Jan Lul bijgeblazen. De Koningin denkt hier heel anders over.
Zij neemt het glas altijd volledig in haar knuistjes en knalt het tegen het glas van de verbouwereerd achterblijvende president/koning/andersoortige hoogwaardigheidsbekleder aan. Wat is dit voor gedrag? Mogen mensen van Koninklijke bloede dat soms? Heeft blauw bloed soms wel dezelfde temperatuur als witte wijn? Is de Koningin een reptiel? Allemaal vragen die ik graag in de Tweede Kamer gesteld zie worden. Gezien het niveau van de vragen dat daar doorgaans wordt gesteld, komt dat wel goed.