We mogen toch wel stellen dat Alexander Pechtold de man is geweest die D66 van de ondergang heeft gered. Ik had niet gedacht dat hem dat zou lukken toen hij een paar jaar geleden met keurig gekamde haartjes en een vrolijke snoet de politieke arena betrad. Hij leek me eerder iemand die schilderijen verkocht. En wat bleek niet veel later: Pechtold is in een vorig leven inderdaad veilingmeester geweest. Ik ben een soort ziener.
Het kan natuurlijk ook zo zijn geweest dat ik al voordat hij me iemand leek die schilderijen verkocht op de hoogte was van het feit dat hij veilingmeester was geweest. Details, details, details…Een ziener blijf ik! Behalve dan op het gebied van het voorspellen wie D66 van de ondergang kon redden. Want, als gezegd, ik had niet gedacht dat dat Alexander Pechtold zou lukken.
Het lukte wel. Door veel flair, wat grapjes, en een idioot die allerlei gekke dingen roept aan de andere kant van het politieke spectrum, zette Pechtold D66 weer op de politieke landkaart. Een landkaart die groter is dan Nederland alleen. Best knap in een tijd dat juist veel mensen al spruitjesetend in een grote klomp naar Carlo Boszhard zitten te kijken die, verkleed als iemand anders, slechte grappen zit te maken, en het buitenland vooral wordt gezien als een plaats waar je met een polsbandje om voor weinig kan vreten en zuipen.
Tien zetels haalde Pechtold. Z’n droom lonkte: PaarsPlus. Dit feest ging niet door omdat Mark Rutte toch liever in zee ging met een idioot die aan de andere kant van het politieke spectrum gekke dingen aan het roepen was. Logisch natuurlijk, waarom zou je als beschaafde partij ook met drie andere beschaafde partijen gaan regeren als je ook op de gedoogsteun kan rekenen van een stelletje angstige schreeuwers?
Dientengevolge was Pechtold weer veroordeeld tot de oppositiebankjes. Eigenlijk ben ik daar wel blij om. Niets is mooier dan te kijken naar Alexander Pechtold die naar voren loopt om een interruptie te plaatsen. De glimlach staat al om z’n mond. Hij weet al hoe bijdehand hij straks gaat doen. Na bijdehand te hebben gedaan loopt hij weer tevreden terug naar z’n plaats. Weer een zeteltje erbij.
Hoeveel zetels Pechtold erbij heeft gehaald met de speech die hij afgelopen zaterdag op het D66-congres gaf, weet ik niet, maar de VVD kreeg er flink van langs. Jammer genoeg heb ik er geen beelden van gezien; de teksten die ik las deden een nog triomfantelijkere Pechtold vermoeden dan degene die ik zo graag naar voren zie lopen vanuit z’n blauwe stoeltje. Een hele batterij metaforen werd van stal gehaald om het publiek te bespelen.
D66 is een progressieve middenpartij, terwijl er op de flanken kluitjesvoetbal wordt gespeeld. Ik zie Emile en Job, en Geert en Mark al met een balletje staan te klooien aan weerszijden van het voetbalveld. Verder deed de VVD aan zwartekousenliberalisme, omdat ze ook nog een beetje steun krijgen van de SGP. Zwarte steunkousenliberalisme had ook gekund dus. Gemiste kans, Alexander…De uitsmijter was een beeldspraak waarbij de crisis een over ons heen denderende olifant was, terwijl het kabinet ons met de immigratiemaatregelen slechts wees op hoe gemeen de mug stak. De mug met een kleurtje…
Tja, kom er maar eens op. Pechtold bedenkt het allemaal in de tuin, vermoed ik. Daar houdt hij namelijk van, tuinieren. En van Lady Gaga, daar houdt hij ook van, gaf hij recentelijk toe in een radioprogramma. Wanneer u in de buurt van Wageningen bent en onder een luid Rawrawrarara… een bladblazer tekeer hoort gaan, terwijl u ook nog net kunt ontwaren dat er iemand zachtjes aan het lachen is, dan weet u hoe laat het is: Alexander heeft weer een speech geschreven.