Zeekomkommer

Vrijdagavond zo rond middernacht, in het café, had ik levensveranderende ervaring. Wanneer ik voordien aan een zeekomkommer dacht, dan dacht ik aan een uit de hand gelopen onderwateraugurk. Nu weet ik dat het anders zit. It’s alive!

De vriend met wie ik aan de toog zat, vertelde dat hij op Curaçao een zeekomkommer had vastgehouden. Ik reageerde door te zeggen dat ik, vanmiddag nog, bij de groenteboer een ananas had vastgehouden. De vriend keek me onbegrijpend aan en zei dat een zeekomkommer leeft, een dier is.

Vol ongeloof pakte ik m’n smartphone erbij en opende de Wikipedia-app. ’Zeekomkommer’ typte ik zo snel als mijn vingers bewegen konden. Na een paar seconde, ik maakte gebruik van de WiFi-verbinding in het café en kan heel snel typen, verscheen er een plaatje van een stekelige augurk op pootjes op het beeldscherm.

Onder de foto stond tekst. Ik las het en barstte in lachen uit: ‘Ze hebben een leerachtig, worstvormig lijf.’ Mijn avond kon niet meer kapot. Zelfs niet toen ik verder las: ‘Ze kunnen variëren in lengte tussen 1 mm en 2 meter. De meeste inwendige organen zijn in vijfvoud aanwezig.’ Een harige, worstvormige leeraugurk op pootjes van twee meter met vijf alvleesklieren. Brrrrrrr.

P.S. Dit stukje verschijnt in het kader van de zeekomkommertijd.

Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.

79 reacties op “Zeekomkommer”