Een geil Frans muziekje en vijf vrouwen die in slow motion uit een duinpan tevoorschijn kwamen, het leek wel de eerste veelbelovende scène uit de soft-erotische film‘Vanuit iedere stand in het zand’. Het waren de eerste beelden uit aflevering drie van Boer Zoekt Vrouw: het dagje uit.
Dat drong pas echt door toen ik even later Aad weer zag. Hij stond in een kas en zei dat hij geen krrrrrruidenman was. Ik voelde onmiddellijk de behoefte om hem een ferme peterselieplant in z’n muil te duwen. Wat een idioot met een gek accent is het toch! Vanwege dat accent was Aad ook zonder peterselieplant in z’n muil nagenoeg onverstaanbaar. Ik weet niet precies waar het accent van Aad precies zijn oorsprong vindt, maar heel ver van het einde van de wereld, en dus Hoogezand, kan het niet zijn. Nee, het begon niet zo lekker tussen Aad en mij.
Dan Martin maar even. Die stond een komkommer te snijden. Alsof de makers ons met die kas en de komkommer nog even subtiel op de kneuterige komkommerboer wiens naam ik nu alweer vergeten ben, wilde wijzen. Een mooi eerbetoon.
Martin stond de komkommer niet alleen te snijden. Hij stond naast een vrouw. Ze praatten. Een snijgesprek. Even later stond Martin weer met zijn vrouwen te babbelen toen hij krabben in een bak met water gooide. Een krabgesprek. Dat is wat de KRO het liefst ziet; dat de boeren en hun dames/heren hele emotionele gesprekken voeren terwijl ze net met hun vingers in het darmkanaal van een krab staan te wroeten. Een gesprek, gewoon aan een tafel, daar kijkt immers geen hond naar.
Voor sommige kandidaten pakte dat multitasken niet goed uit. Zo kon Bert het vlechten van bamboe en een gesprek met Henrieke maar moeilijk bolwerken. Bamboebertje is toch al niet zo’n prater, want ook toen ze gewoon aan een tafel zaten te eten, leek hij meer geïnteresseerd in de spare-ribs dan Henrieke.
Ook Aad en zijn dames mochten eventjes rustig aan een tafel zitten. Voor hun neus een gerecht met zelfgeplukte kruiden en bloemetjes. Ondanks dat Aad geen krrrrrruiden- en bloemetjesman is, at hij z’n bord keurig leeg. Tussen het eten door had hij het over de schier onbereisbare afstand tussen het einde van de wereld, Hoogezand, en het godvergeten oord waar hij vandaan komt: ‘Heen wil je, terug moet je’, sprak hij wijs. Ik voelde de behoefte niet een paar bloemetjes of wat peterselie in z’n muil te duwen, maar een hele conifeer, met de modderige kluit er nog aan.
Ondertussen had Bamboebertje het met zijn gekauw op varkensvlees voor elkaar gekregen een logeerpartij bij Henrieke in de wacht te slepen. Je kunt heel moeilijk doen met gesprekken enzo, maar gewoon zo’n varken tot op het bot opvreten, is ook een manier. Bij Henrieke dan. Zij voelde zich op haar gemak bij de stug doorkauwende Bert.
Ach, ik geef haar nog gelijk ook, zo’n Bamboebertje met varkensvlees tussen z’n tanden is nog altijd stukken beter dan die verschrikkelijke Aad. Nadat hij nog wat schapen met een stok op hun reet had geramd – daar wist hij ook alweer alles van – stuurde hij met z’n pedante toontje ook twee dames naar huis. De andere drie moeten volgende week bij hem logeren.
En ik? Ik voelde nu weer de behoefte een schaap met wol en al bij Aad in z’n muil te duwen. Als zijn drie vrouwen dat volgende week niet ook voelen, zijn ze knettergek.
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar. En lees hier meer over Boer Zoekt Vrouw op deze website.