Het was een tijdje akelig stil rond Sjaak L. Grottenhoofd op onuitstaanbaar.nl. De directie van dit zeer invloedrijke weblog en Sjaak hadden een financieel conflict, waarmee er na 52 episodes een einde kwam aan ‘Het dagboek van Sjaak L. Grottenhoofd’. Omdat we Sjaak toch wel een beetje misten, hebben we elk dubbeltje op het hoofdkantoor omgedraaid, en wat bleek: aan de andere kant van die dubbeltjes vonden we het vorstelijke honorarium dat Sjaak voor het schrijven van zijn dagboek eiste. Gevolg is dat Sjaak zich met een simpele krabbel heeft gecommitteerd aan nog eens 52 afleveringen van zijn dagboek.
Maandag 25 juli
Na een weekje Alpe d’Huez lonkte de relatieve rust van Sportschool ‘De Snor’ weer. Alhoewel rust, al om zeven over negen stond Trudy Pasveer voor m’n neus in een legging. Het toeval wilde dat ik juist op dat moment in een enorme niesbui uitbarstte. Ik was net te laat om m’n handen voor m’n mond te doen. Tonnie van Bemmelen vergrootte de feestvreugde door met zo’n parapluutje die je in cocktails zet aan te komen. Hahahaha.
Dinsdag 26 juli
Vandaag trof ik in de herenkleedkamer een lijk aan met in z’n handen een koffertje waar een fors geldbedrag in leek te zitten. Merkwaardig. Ik liet het lijk voor het was en griste het koffertje uit z’n handen. Ik zei tegen Tonnie dat hij het lijk in de Maas moest donderen en fietste naar de autodealer een paar straten verder, alwaar ik een superdeluxe Audi aanschafte. Me nog totaal geen zorgen makende over deze ietwat impulsieve keten van daden, reed ik door de Bossche hoerenbuurt en claxoneerde er vrolijk op los.
Woensdag 27 juli
Toen ik ’s ochtends bij binnenkomst van Sportschool ‘De Snor’ een paardenkop aantrof op de bar begon ik me al iets meer zorgen te maken. Maar ach, een paardenkop, dat was ik in de persoon van Trudy Pasveer wel gewend. Daarom vatte ik fluitend mijn werkzaamheden aan. Iets wat ik normaal eigenlijk nooit doe. Meestal werk ik vloekend. Het fluiten werd weer vloeken toen er een koerier aan kwam zetten met een pakketje waar een worstenvingertje inzat. Onmiskenbaar een vinger van Tonnie van Bemmelen. Bij de vinger nog de mededeling dat Tonnie ontvoerd was en ik donderdag met de koffer met geld naar een loods net buiten Oss moest komen.
Donderdag 28 juli
Omdat Tonnie een hele goedkope kracht is, besloot ik hem niet te laten stikken. Echte vriendschap met een snufje VOC-mentaliteit erbij, dunkt me. Helaas beschikte ik niet meer over de koffer met geld, maar een superdeluxe Audi zou vast ook wel zoden aan de dijk zetten. Aangekomen op het industrieterrein vertelde ik een duister type met een machinegeweer om z’n nek dat ik de koffer met geld niet meer had en dat ze maar tevreden moesten zijn met een Audi. Omdat ze, en nu citeer ik, ‘die dikzak met z’n gevreet en gezeik helemaal zat waren’ gingen ze schoorvoetend akkoord. Tonnie, met een vinger minder, en ik liepen naar de sportschool. Een eindje lopen, dus we moesten twee keer stoppen bij een snackbar.
Vrijdag 29 juli
Om de goede afloop te vieren, was het vandaag de hele dag vrijdagmiddagborrel. Straalbezopen besprak ik na afloop met Tonnie hoe het leven met negen vingers zou zijn. Maar we hadden het ook over dadels, geheimzinnige mannetjes met een regenjas aan, uien, nitroglycerine, kassabonnen, de brug bij Bordeaux, beukennootjes, hardrock, softrock, knuffelrock, onder rokjes gluren en majesteitsschennis.
Volg ons Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.