De klodder te veel

Het is een mooi woord, klodder. Het klinkt precies naar wat het is. Een klodder is een klodder. Dat hoef je verder niet uit te leggen. De mooiste klodders ontstaan bij het kliederen. Ook dat is allemaal hartstikke logisch. Je zou kunnen zeggen dat ik de klodder an sich best een warm hart toedraag. Toch kan één specifieke klodder het slechtste in me naar boven halen: De Klodder Te Veel.

Dit is een klodder die altijd uit een glazen fles komt zetten. Het kan om een klodder ketchup gaan, maar net zo goed om een klodder whiskysaus, barbecuesaus, knoflooksaus, of welke saus Calvé ook maar in zo’n onhandig vormgegeven flesje stopt. De klodder te veel is in principe niet sausgebonden. De saus zelf moet wel gebonden zijn, anders krijg je nooit klodders, maar dat is logisch.

Om het allemaal wat beeldender te maken volgt er nu een praktijkvoorbeeld met betrekking tot de klodder te veel. Stel: je bent aan het barbecueën en hebt een hamburger klaargemaakt op het rooster. Kadetje erbij, misschien nog een plakje tomaat, komkommer en/of augurk op de burger. En dan de saus. Uit de glazen fles. Dop eraf draaien, fles op de kop en dan komt de saus er vanzelf uit.

Nee hoor. Was het maar zo simpel.

Wanneer je de dop van de glazen fles met saus draait en de fles op de kop houdt, gebeurt er helemaal niks. Nog minder dan op een zondag in Urk. Zelfs minder dan in het hoofd van Bonny St. Claire. De saus blijft gewoon waar-ie is. Je zult om saus op je hamburger te krijgen de fles met een meer proactieve houding moeten benaderen, zoals iemand die vaak de term ‘proactieve houding’ gebruikt, zou opschrijven.

Die proactieve houding mondt er in dit geval in uit dat je als een idioot op de onderkant van de fles gaat staan rammen met je vrije hand. Op dit moment had je niet misstaan in een Afrikaanse drumband, met dien verstande dat je natuurlijk nog wel steeds met een fles saus boven een broodje hamburger hangt.

Hoe het ook zij, het rammen op de onderkant van de fles sorteert niet onmiddellijk het gewenste effect, maar na een tijdje zal toch echt sauskloddertje één een zachte landing op je hamburger maken. Nog niet genoeg voor die smaaksensatie van heb ik jou daar waar je  het allemaal voor doet, maar het is een begin. Enthousiast klop je door. Daar is kloddertje twee. Het begint ergens op te lijken, er hoeft nog slechts een beetje saus bij. Klopperdeklopklop.

En daar is-ie dan: De Klodder Te Veel. Ineens komt de saus als opgejaagd wild uit de fles zetten. Een saustsunami. En tegen tsunami’s sta je machteloos, ook als ze van saus zijn; je hele broodje zit eronder. De Klodder Te Veel heeft weer toegeslagen.

Volg ons ook op Twitter!

27 reacties op “De klodder te veel”