Bart Chabot heeft een tumor in zijn kop. Dit vermoeden had ik al jaren maar het blijkt nu te zijn bevestigd door de medici. Vooropgesteld, dit is niet zo mooi. Vooral voor Chabot zelf is dit een vervelende aangelegenheid. Elk nadeel hep zijn voordeel. Chabot zal zich wel even gedeisd houden.
Chabot heeft er voor gekozen om zich te laten bestralen. Een goede keuze. Opereren zou namelijk onherroepelijk tot doofheid geleid hebben. Dove mensen praten harder, dit zou op haar beurt weer tot doofheid bij de toehoorders van Chabot hebben geleid. En die heeft ie genoeg, daar zorgt ie wel voor.
Ik hoop voor Bart Chabot dat ie het hele avontuur overleeft. Ik wens niemand dood, hoewel Humberto Tan hard op weg is daar een uitzondering op te worden. Tan spreekt mensen toe, niet alleen alsof ze doof zijn, maar nog stom ook. Doofstom, zeg maar. Chabot zou welkom publiek zijn voor Tan.
Een beetje nieuwsgierig naar een eventueel overlijden van Chabot ben ik wel. Zodra er een bekende Nederlander overlijdt dan is Chabot nooit ver weg om te betuigen hoe goede vrienden ze wel niet geweest zijn. Toen recent Anthonie Kamerling stierf hoorden we hem voor de verandering eens niet, een mooie eerste winst van zijn noodgedwongen pauze. Het zou toch mooi zijn als daadwérkelijk elke BN-er een vriend van Chabot zou blijken te zijn. Zo doet hij het immers voorkomen.
Wat betreft Humberto Tan, teneinde mijn frustratie te kanaliseren ben ik begonnen met het schrijven van een, al zeg ik het zelf, spannend boek. Hoewel nog onverkocht heeft het alles in zich een bestseller te worden. Ik kan wel vast een tipje van de sluier verklappen, het begint met de dood van een donkere man (niet Ruud Gullit). Verder ben ik nog niet maar het wordt een doorslaand succes vermoed ik. Het gaat de Tan-Code heten. Houd het boekenschap in de gaten.