Jezelf doodeten

Van sommige zaken is het moeilijk een voorstelling te maken. Die moet je zien voor je ze gelooft. Een trein die zich een weg baant door een huis in Stavoren bijvoorbeeld. Dat geloof ik pas als ik er een foto van zie. Of iemand die duizenden dieren, een lokale economie en een olieconcern bijna de nek omdraait veertien miljoen euro geven. Zoiets geloof ik pas als ik hem er in een geldpakhuis doorheen zie zwemmen. Zien is geloven. Hetzelfde geldt voor een vrouw van 286 kilo die haar familie hamburgers het ziekenhuis in laat smokkelen.

Als we de redactie van nu.nl moeten geloven is het laatste toch echt gebeurd. Er zit geen filmpje bij het bericht, dus voorlopig geloof ik het nog niet, maar er zou zich een 40-jarige vrouw van 286 kilo hebben doodgegeten in een Engels ziekenhuis. Niet door te veel pilletjes te eten, maar inderdaad omdat haar familie stiekem junkfood mee naar binnen nam.

Geboren worden als 3,5 kilo wegend scharminkel en op je veertigste eindigen als een 286 kilo wegend monster, dat is de traagste zelfmoordpoging aller tijden. Gek genoeg uitgevoerd met behulp van iets wat men in de volksmond fastfood noemt. Dat geldt dus niet als je er aan wil sterven.

Misschien een ideetje voor een nieuwe disclaimer van de McDonald’s; naast een waarschuwing dat de koffie heet is, ook even melden dat het eten van hamburgers niet de snelste manier is om jezelf van het leven te beroven. En als ze dan toch bezig zijn, kunnen ze ook nog wel even melden dat het eten van 8 miljoen hamburgers in 40 jaar kan leiden tot een ziekenhuisopname en dat het in zo’n geval niet verstandig is nog meer hamburgers te eten.

Wanneer je dat wel doet, heb je dus een bord voor je kop. Of, beter gezegd in zo’n geval: een dienblad met een dun papiertje waarop een clown en een doolhof staan afgebeeld. Daar heeft ze namelijk haar hele leven van af gegeten. Ze weet niet eens wat een bord is. Bovendien is een bord nog niet eens groot genoeg om één van haar acht kinnen af te dekken, laat staan een heel hoofd.

Een dienblad dus. Vol met hamburgers. Ik zie het al liggen op de schoot van de 40-jarige vrouw, terwijl ze in het ziekenhuisbed ligt met 18 aan elkaar genaaide ziekenhuisgewaden om haar gigantische lijf gedrapeerd.

Het moet toch een gek gevoel zijn, de dood op schoot hebben. Helemaal wanneer je je kiezen zet in de laatste hamburger die je ooit zult eten. Op zo’n moment voel je jezelf waarschijnlijk al niet al te lekker meer. En dan toch nóg een hamburger naar je mond brengen met die gekke worstenarmpjes. Dat moet je kunnen. Ze kon het.

Daarmee zadelde ze de rest van de wereld met weer een heel ander probleem op: hoe begraaf je in godsnaam iemand van 286 kilo? Geen kist of verbrandingsoven kan dat aan. Misschien is het een idee haar lijk in de Golf van Mexico te dumpen. De kans is erg groot dat een deel ervan op het olielek terechtkomt. Heeft een leven lang hamburgers eten toch nog enig nut gehad.

10 reacties op “Jezelf doodeten”