De groep mensen die wat mij betreft 36 uur achter elkaar met hun kop in een pot kokend hete teer met de laatste cd van Nickelback op repeat moet luisteren naar Marc Marie Huijbregts die met z’n piepstemmetje het telefoonboek van Zwolle voorleest, zijn de trage pinners.
Wat voeren die hufters allemaal in hun schuld als ze een halfuur de pinautomaat in beslag nemen? In de tijd dat zij vijftig euro pinnen, zou ik alle pincodes waarvan de vier cijfers bij elkaar opgeteld een priemgetal vormen, kunnen uitrekenen en vermenigvuldigen met zichzelf. Ik zou een pan met heerlijk, zacht draadjesvlees kunnen bereiden voor een heel weeshuis. Ik zou alle teksten van Nickelback uit m’n hoofd kunnen leren. Ik zou het telefoonboek van Zwolle kunnen voorlezen.
Maar zij staan daar maar.
Hoe moeilijk kan het zijn om gewoon binnen de minuut vier cijfertjes in te toetsen, een bedrag uit te kiezen en te beslissen of je wel of geen bonnetje wilt? Blijkbaar is het voor sommige mensen te veel gevraagd.
En daarom moeten de banken optreden. Ze moeten pinautomaten maken met een luidsprekertje erin. Als het allemaal te lang duurt, klinkt het: ‘OPSCHIETEN, GODVERDOMME!’ Als het dan na dertig seconden nog steeds niet is gelukt, slikt de automaat het pasje van de trage pinner in. Een levenslang pinverbod.
Dit idee bedacht ik terwijl ik stond te wachten op iemand die te lang deed over het pinnen. Voor één keer heb ik geglimlacht toen zo’n onbenul zich na een halfuur pinnen omdraaide.
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.