Vorige week dinsdag, even na half negen ‘s avonds. Niets wees er nog op dat PSV straks een schitterende wedstrijd zou gaan spelen tegen het grote AC Milan. Ze stonden met z’n elven op een rijtje en die van Milan liepen erlangs. Ze staken nog net hun hand uit. Daar was alles mee gezegd.
Elf zombies, waar al het leven uitgezogen was door een hyperjaloerse Mark van Bommel die zich moet voeden met de ziel van anderen om na de wedstrijd als een waanzinnige over balans en resultaat te kunnen lullen, daar deden ze me voor de wedstrijd aan denken. Ik zag het hoofd van Tim Matavz en moest huilen. De rest staarde voor zich uit, leek aan dode konijntjes te denken en stond lijdzaam toe hoe hun hand werd geschud door een Milanees.
Nou ja, geschud, dat doen voetballers al jaren niet meer. Het is nu een soort ultrakorte handjedrukwedstrijd, waar je nauwelijks meer aan kunt meedoen als je niet op dagelijkse basis drie booskijkende rappers op een pleintje begroet. Ik denk dat de hedendaagse voetballer negentig minuten lang van slag is als zijn directe tegenstander gewoon eens een gestrekte hand uitsteekt voor aanvang van de wedstrijd – misschien een ideetje voor Lex Immers.
Maar goed, dat gebeurt niet. En zo komt het dat we nu voor iedere wedstrijd naar 22 (bijna) volwassen mannen zitten te kijken die elkaar op de automatische piloot en totaal ongeïnspireerd begroeten, alsof Kanye West Ham United het tegen Warren Getafe gaat opnemen. En waarom? Omdat de UEFA het van respect vindt getuigen. Kappen met die onzin. Gewoon het veld oplopen en daarna schitterend spelen, zoals PSV vorige week deed. Daarmee dwing je respect af, wat voor idioot je eigenlijk ook bent.
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.