Je kent ze wel, die dromen waarna je met een groot vraagteken boven het hoofd wakker wordt. Ik maakte zo’n droom in het echt mee.
In de vierzitter naast me in de trein zat een enorme bonenstaak met drie oorringetjes tegenover zijn vriendin, een Thais dikkertje van twee turven hoog. Nog voor de trein goed en wel vertrokken was van Groningen CS toverde het merkwaardige duo een witte ovenhandschoen en roze pakpapier uit een plastic tas.
Het Thaise dikkertje begon de ovenhandschoen in te pakken. Ze kon er niks van. Ze scheurde het roze papier willekeurig doormidden. Daarna begon ze aan een soort origamikunstwerkje. Ik kon het niet langer aanzien en keek even uit het raam. Toen ik weer naar de vierzitter naast me keek lag er een keurig ingepakte ovenhandschoen op het tafeltje.
Na een uur rijden haalde de bonenstaak een tweede ovenhandschoen uit de plastic zak. Deze werd volgens dezelfde procedure ingepakt door het Thaise dikkertje, met als verschil dat er nu ook nog een pak servetjes in het roze inpakpapier werd gefrommeld.