Het afgelopen weekend keek ik tussen de bedrijven door naar het NK Spint in Groningen. Ik kijk al jaren tussen de bedrijven door naar schaatsen. Het is de ideale sport voor tussen de bedrijven door. Niets hangt zo fijn de was op als een rondje 30.2. Een mandarijn laat zich het beste pellen tijdens een moeilijke kruising.
Toch was hij me nooit eerder écht opgevallen. De man met de emmer. Vaak gehurkt, soms zelfs achteruitschaatsend. Op de achtergrond in beeld als de Dione of Henry van dienst vlak voor de mannen en vrouwen in strakke pakken het ijs betreden nog even vertelt wie er ook alweer favoriet is voor de overwinning, en wie er juist kampt met de naweeën van een vervelend virus.
De blokjeslegger. Pas het afgelopen weekend dacht ik even aan ‘m, tussen het ophangen van een broek en een mandarijn door.
De blokjeslegger legt blokjes. Om de zoveel centimeter pakt hij er eentje uit zijn emmer. Met militaire precisie legt hij ze neer. Blokje voor blokje, de hele baan rond. Een ondankbare taak, want de schaatsers zijn de blokjes liever kwijt dan rijk. Ze kunnen er over vallen. En als ze er per ongeluk eentje raken, worden ze sinds kort gediskwalificeerd.
Maar dat deert de blokjeslegger niets. Dan moeten ze maar beter uitkijken, die verwende schaatsers. Hij is hier potverdomme om blokjes te leggen! Dus blokjes leggen zal hij.
En als die verwende schaatsers allang weer in hun hotel genieten van een heerlijke massage trekt hij z’n schaatsen nog een keer aan, met zijn eeuwige emmer als stille getuige. Daar gaat hij weer, in een inmiddels verlaten en kille schaatshal. Wanneer hij het laatste blokje opraapt van de koude ijsvloer zijn de eerste lichten inmiddels uitgeschakeld.
De blokjeslegger trekt z’n schaatsen in het halfdonker weer uit en verdwijnt met de emmer in z’n hand richting een deur. Achter de deur ‘het blokjeshok’. Hij leegt de emmer in een bak waar, uiteraard in blokletters, ‘blokjes’ op staat. Misschien poetst hij ze nog even. Daarna vertrekt hij. De parkeerplaats is bijna leeg. Hij ziet zijn Ford Focus meteen staan.
Eenmaal thuis leest hij een briefje van z’n vrouw. Ze is bij de bingo in het dorpshuis. Er staat een kliekje in de koelkast, voor in de magnetron. De blokjeslegger bekijkt het kliekje. Aardappelen, bloemkool en twee stukjes tartaar, die schuin op elkaar liggen in het bord. Hij legt ze recht. Zoals de blokjes. De blokjeslegger zucht diep.
Ik at mijn mandarijn.
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.