Afgelopen zondag vond de stille tocht voor de doodgetrapte grensrechter (maar ook mens) Richard Nieuwenhuizen plaats. Voorafgaand aan de tocht hoorde ik Hans van Breukelen bij Studio Sport een lang betoog houden in de microfoon van Joep Schreuder. Een hoop pathetische en quasipsychologische onzin verliet zijn mond. Hij zei onder meer dat er nu echt iets moest gebeuren; anders was Richard (door de mediahype van de afgelopen dagen waren Hans en Richard Nieuwenhuizen een beetje vrienden geworden) voor niets gestorven.
Dan kun je inderdaad maar beter een paar kilometer lopen en je bek houden. In alle andere gevallen begrijp ik het fenomeen stille tocht niet. Ja, als je naast Bart Chabot of Frits Barend loopt is het ook wel handig als een tocht stil is, maar dat is dan meer uit praktische overwegingen. Dat Bart weer loopt te wauwelen over iets en je kunt zeggen: ‘Bart jongen, dit is een stille tocht!’ ‘Voor wie dan?’, probeert hij nog. ‘Als je nu niet heel snel je bek houdt, voor jou!’
Het zit helaas anders in elkaar. Een stille tocht wordt gehouden als ‘de mensen’ ergens massaal verontwaardigd over zijn – en dan gaat het, geheel ten onrechte, nooit om Bart Chabot of Fritsie.
Meestal duurt die verontwaardiging niet zo lang. Volgens Wikipedia was de laatste stille tocht in Nederland, voor die van afgelopen zondag, in 2007. Rinie Mulder was de gelukkige. Dat zegt u niks meer. Het zegt Rinie Mulder niks meer. En er zijn waarschijnlijk zelfs mensen die meeliepen in de stille tocht die het niets meer zegt.
Dat zegt eigenlijk genoeg over het fenomeen ‘stille tocht’. Er wordt gelopen en weer vergeten. Na een week is The Voice of Holland of het broodje dat Badr Hari ergens wel of niet heeft gegeten toch weer belangrijker dan Richard Nieuwenhuizen of Rinie Mulder. Een stille tocht is even zinloos als het geweld dat eraan voorafging. Vooral omdat er, hoeveel je ook zwijgend loopt, altijd debielen zullen zijn die zonder reden andere mensen doodmaken.
In plaats van jezelf voor de gek te houden, en in de kou met een fakkel in je handen van A naar B te wandelen, kun je dat maar beter gewoon accepteren. Met je vingers gekruist dat jij niet het volgende slachtoffer wordt van een loslopende debiel. Dat kan in stilte, maar dan wel gewoon tijdens The Voice of Holland, op de bank. Daar word je ook niet verkouden.
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.