Het voetbal in België is al geen pretje. De wedstrijden vinden er doorgaans plaats in tochtige stadions die slechts bij elkaar worden gehouden door een zootje verrotte reclameborden, en alsof er daardoor nog niet genoeg reclame wordt gemaakt voor de bakker in Lierse of een Vlaams tv-station van bedenkelijk allooi, prijkt er op de billen van de spelers vaak óók nog reclame.
Broekreclame is het ergste wat een voetballer kan overkomen. Heel klein en nauwelijks leesbaar de tekst ‘Koop je kadetjes bij Sjefke’ op een broekje is dodelijk voor een voetballer. Het besef dat er negentig minuten lang broodliefhebbers naar je reet kijken, zorgt voor een druk waarbij het nemen van de beslissende strafschop in de laatste minuut van een WK-finale in het niet valt. Dat er überhaupt nog wordt gescoord in het Belgische betaalde voetbal is alleen maar te danken aan het feit dat de keepers ook broekjes met reclame dragen.
Naast dit broek- en stadionleed hebben de Belgische voetballers sinds dit seizoen te kampen met een tsunami aan Nederlandse trainers die over hen heen spoelde. Nederlandse trainers zijn ontzettende wijsneuzen, die je de oren van de kop lullen met theorieën en termen die ze zelf niet eens begrijpen. Dat komt waarschijnlijk doordat de Nederlandse trainers op hun trainerscursus, naast het handboek ‘Hoe zet ik vier pylonen op een rij?’, ook het verzameld werk van Freud moeten lezen.
De Nederlandse voetballers zijn gewend aan de onzin die Nederlandse trainers uitslaan voor en na een wedstrijd. Ze maken er zelfs grapjes over tegen elkaar als ze later op de avond in de één of andere dubieuze club met de broek op de enkels zitten. ‘Hé Wes, zou de trainer dit bedoeld hebben met orale motivatietechnieken?’ Over de Nederlandse voetballers maak ik me geen zorgen.
Maar ik ben zo bang dat die lieve, naïeve Belgen het wel allemaal serieus nemen. Dat de spelers van Racing Genk in een existentiële crisis zitten omdat trainer Mario Been hen het afgelopen weekend na het verloren duel tegen Cercle Brugge een ‘mentale wanprestatie’ verweet. Dat ze gedurende de winterstop een maand lang in retraite gaan in een klooster om te werken aan hun ‘mentale weerbaarheid’. Terwijl een avondje zuipen en vreemdgaan met de hele selectie veel beter helpt als je een keertje niet je best doet met elkaar.
Voor Mario Been op trainerscursus ging, dacht hij er ook zo over, kunnen naar het schijnt meerdere dames bevestigen.
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.