Wereldrecordfrisbee II – de poging

Gisteren berichtte ik op dit zeer invloedrijke weblog over de op handen zijnde wereldrecordpoging frisbee gooien in Groningen. Vandaag wederom een stukje over frisbees en records, want ik was aanwezig bij het spektakel. Sterker nog, ik deed mee..

U mag mij feliciteren. Sinds ongeveer kwart voor drie woensdagmiddag, op de vijftiende augustus van het jaar des Heeres 2012, ben ik, samen met 900 anderen – vooral deelnemers aan de introductieweek voor Groningse eerstejaarsstudenten – wereldrecordhouder frisbee gooien.

Om exact zeventien over twee liep ik het terrein op waar het frisbee-evenement zou plaatshebben – dat het een evenement was, maakte een spandoek aan één van de Heras-hekken rond het evenemententerrein duidelijk: let op, u bevindt zich op een evenement! De organisatie had het groots aangepakt, want later die middag zouden rapper Kraantje Pappie en dj Harde Baas optreden. Toen ik aankwam, was er op een bijpodium een debat gaande tussen enkele politieke hotemetoten uit het Haagse.

Maar ik kwam voor het frisbeeën. In eerste instantie wilde ik alleen kijken naar de recordpoging, maar al snel kreeg ik een oranje hoesje ter grootte van een kleine stroopwafel in m’n handen gedrukt. Navraag leerde dat mijn potentiële wereldrecordfrisbee in dit hoesje zat gepropt. Een tegenvaller. Geen lekkere, harde plastic schijf om mee te gooien, maar een nylon uitklapgevalletje.

Ondanks deze tegenvaller kreeg ik steeds meer zin om mee te doen. Dat kwam ook door mijn omgeving. De opwinding onder de eerstejaarsstudenten nam per seconde dat de recordpoging dichterbij kwam, toe. Je voelde het aan alles: hier stond wat te gebeuren. De hele week bier zuipen is mooi, maar een frisbee gooien mooier.

De eerstejaarsstudenten en ik stelden ons op in rijen, tussen roodwit afzetlint. We werden nauwlettend in de gaten gehouden door mensen op klapstoeltjes. Een presentator en notaris Elzinga betraden het hoofdpodium. De presentator zweepte ons op en de notaris was niet te verstaan. Dit leek mij het moment om mijn frisbee uit het oranje zakje te halen; een handeling die zich het best laat omschrijven met het woord ‘floep’. Ik was er klaar voor.

Vlak voor me stond inmiddels D66-kamerlid Wouter Koolmees. Hij werd omringd door meisjes in witte D66-shirtjes. Het debat was afgelopen en de sociaal-liberalen hadden voor de gelegenheid speciale frisbees laten maken. ‘D66 vliegt vooruit’ stond erop. Ook zij waren er klaar voor.

De presentator en notaris Elzinga nog niet. Er stonden nog niet genoeg mensen op het terrein om de recordpoging te laten slagen. Blinde paniek bij D66, want het Kamerlid moest nog acte de présence geven bij een ander debat, dat al over vijf minuten begon. Ze waagden de gok en bleven staan; ze hadden immers speciale frisbees laten maken.

Op het moment dat Kamerlid Koolmees steeds ongeduldiger heen en weer begon te huppen, startte de presentator met aftellen. Tien, negen, acht, etc…, en daar gingen de honderden oranje frisbees, plus een tiental witte D66-frisbees, de lucht in. Ze waren nog niet geland of Koolmees en zijn entourage hadden het recordterrein alweer verlaten, net als een groot deel van de eerstejaarsstudenten. De notaris maakte zijn vinger nat en schatte dat 900 mensen hun frisbee de lucht in hadden gegooid. De presentator toeterde door zijn microfoon richting het halflege veld: ‘Ongelofelijk! Bedankt allemaal!’ Het record was een feit.

Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.

Frisbee in hoesje

Floep!

Kamerlid Koolmees

Één reactie op “Wereldrecordfrisbee II – de poging”