Er zijn mensen die het nodig vinden de letter ‘n’ een woord binnen te rommelen. Die zijn weer onder te verdelen in twee groepen: de groep die de ‘n’ het woord identiteit binnenrommelt – indentiteit – en de groep die het heeft over ‘rontonde’ wanneer ze een verkeersknooppunt met één rijrichting bedoelen. Van ‘n’-rommelaars is de ‘rontonde’-groep veruit de vervelendste. Maar ook de meest interessante.
‘Rontonde’ wordt namelijk gezegd door typetjes van Michiel Romeyn zonder dat Michiel Romeyn eraan te pas komt. Ze bestaan echt, de iets te dikke mannen met een kunstgebit, die je op een feestje ongevraagd, maar druk gebarend met Randstedelijke tongval gaan uitleggen hoe je bij die garage komt waar ze de onmisbare ‘klokers’ voor je auto verkopen – inderdaad, na de ‘rontonde’ de eerste links en dan loop je er zo tegenaan.
Dat is al mooi, maar het mooiste is dat ‘rontonde’-zeggers echt denken dat ze het bij het rechte eind hebben met hun ‘rontonde’. Anders dan bij de ‘indentiteit’-zeggers. Die weten dat ze fout zitten. Ze kunnen er alleen niks aan doen. Een spraakgebrek. Maar zo’n bijgoochem die het over ‘rontondes’ heeft, denkt: ‘die dingen bennen rond, dus dat is een rontonde.’
Tja, doe mij dan maar een echte Rontonde. Verkeerd schakelen, zodat het klinkt alsof er een lachende Ron Brandsteder bij je in de auto zit, en dan met drie flessen witte wijn in je mik rechtdoor over zo’n ding jakkeren.
Volg ons op Facebook en vind ons leuk op Twitter. Of andersom. Kijk maar.
