Toen ik het bericht las waarin melding werd gemaakt van het in beslag nemen van 2000 gesmokkelde varanen te Bangkok, moest ik gelijk terugdenken aan Viktor Shalalalavitz, een Russische Jood die halverwege de negentiende eeuw rondtrok met een eveneens 2000 koppen tellend varanengezelschap. Het verhaal van Viktor Shalalalavitz en zijn varanen is niet erg bekend. Dus, dacht ik, waarom zal ik het hier niet eens uit de doeken doen.
Het begon allemaal op een druilerige novemberochtend in 1856. Viktor was elf en pakte vanuit het voormalige Leningrad, dat toen nog Sint Petersburg heette, de trein. Hij was het zat dat z’n moeder hem elke avond, na het voorlezen, een deegroller in z’n hol stopte. Viktor zou wel zien waar de trein hem bracht. Alles was beter dan die heks met haar deegroller. Hij had zin in een nieuw leven. Zonder elke avond een deegroller in z’n anus gedrukt te krijgen. Als Viktor dat zou bereiken, was wat hem betreft de hele onderneming al een doorslaand succes.
De trein bracht hem na een etmaal boemelen op een klein stationnetje, alwaar ’s morgens in de vroegte 2000 varaantjes netjes op een rij stonden. Het machinistje draaide een sjekkie, Viktor stapte uit en zei tegen de 2000 varanen: ‘komen jullie mee jongens?’ De varanen staken massaal hun tong uit ten teken dat ze het wel zagen zitten om met Viktor mee te gaan. Viktor en de varanen vertrokken. Hakke hakke puf puf; weg waren ze.*
Het rondtrekkend varanengezelschap onder de bezielende leiding van Viktor Shalalalavitz had het levenslicht gezien. Viktor besefte zelf ook dat hij nu de leiding had over een rondtrekkend varanengezelschap. Hij vond dat dat een bepaalde verantwoordelijkheid met zich meebracht. Wat voor verantwoordelijkheid wist Viktor nog niet precies, het jochie was immers pas elf. Toch bedacht hij op een gegeven moment dat een rondtrekkend varanengezelschap zich misschien wel nuttig kon maken door in allerlei dorpen en steden een kamp op te slaan en dan postzegels te gaan likken. Vanwege de tongen van de varanen, zal Viktor wel gedacht hebben.
Hoe logisch die gedachte ook was, het zaakje liep voor geen meter. Het gros inwoners van de dorpen en steden waar Viktor en het varanengezelschap stil hielden, moest helemaal niks van ze hebben. Joden waren in die tijd ook al niet heel populair, hetzelfde gold voor 2000 varanen op een dorpsplein. Bovendien stond het hele idee van de postzegel nog een beetje in de kinderschoenen; de eerste postzegel was pas in 1840 op een brief geplakt.
Op een vrij dubieuze manier wist Viktor toch nog wat geld te verdienen aan de 2000 varanen. Omdat de mensen niet geïnteresseerd waren in postzegels plakken, liet hij ze maar deegrollers bij varanen in de hol steken. Dit was onverwacht een groot succes. Dertig jaar trokken de 2000 varanen en Victor door heel Europa en Azië, waarbij Victor, naar goed Joods gebruik, ettelijke zeeën splijtte.
Na dertig jaar vond de inmiddels 41-jarige Viktor het welletjes met de deegrollers. Hij leerde de 2000 varanen beffen. Sommige mensen zeggen dat deze stap uit nood geboren was, omdat de anussen van de varanen inmiddels een diameter hadden van zo’n tien centimeter. Het zag er niet meer uit en mensen raakten soms hun deegroller kwijt in de endeldarm van een varaan, waardoor de lol er toch een beetje af ging voor de mensen; als hij er zo inglijdt is er niks meer aan. Bovendien, deegrollers waren in die tijd nog best prijzig.
Beffen dus. Dat werd een nog veel groter succes dan het gedoe met de deegrollers. Die varanen likten namelijk alsof hun leven er vanaf hing. Een beetje varaan befte zo dertig vrouwen per uur naar een orgasme. Dat maal 2000, en dat weer maal het bedrag dat Viktor vroeg voor het beffen (omgerekend zo’n tien euro), en u kunt wel nagaan dat Viktor in 1899 een zeer gefortuneerd man was; hij verkocht z’n varanen aan een Frans wijnboertje en ging op z’n lauweren rusten.
Zo zie je maar, wanneer je moeder elke avond een deegroller in je hol stopt na het voorlezen, kun je maar beter op de bonnefooi in een trein stappen.
*vrij naar het kinderliedje ‘Op een klein stationnetje’.
Stop geen deegroller in uw reet, maar volg ons op Twitter!