Op teletekst las ik op Nieuwjaarsdag dat de oudejaarsnacht in Amsterdam gemoedelijk was verlopen. De zin daarna repte van allerlei arrestaties en vernielingen. Gemoedelijkheid en arrestaties, ik kan dat maar moeilijk rijmen. Dat geldt misschien nog wel meer voor gemoedelijkheid en dingen of mensen vernielen. Alhoewel met z’n tweeën zo’n agent helemaal kapotslaan natuurlijk wel een soort band schept.
Het lijkt een soort mediacode te zijn, schrijven dat de oudejaarsnacht rustig – of nog mooier, relatief rustig – verlopen is, en dan een hele rits aan incidenten opnoemen. Het laat je afvragen wat er moet gebeuren voor er een bericht verschijnt met de titel: ‘Oudejaarsnacht onrustig verlopen’. Waarschijnlijk iets met het nucleaire arsenaal waar Nederland over blijkt te beschikken. Ik zie het bericht al voor me: ‘Haagse jongeren hebben vannacht de vliegbasis Volkel overvallen en gooiden daarna urenlang met atoombommen richting de brandweer. De ME moest uiteindelijk ingrijpen.’
Nu het afgelopen oud & nieuw gewoon weer een rustige oudejaarsnacht was, bleef het bij enkele gemolesteerde agenten. En kapotte bushokjes. Dat schijnt er ook bij te horen. Als je een mongool bent, want zo noem ik de debielen die dingen vernielen op een oudejaarsnacht maar even, dan moet de aanblik van een bushokje waar gewoon een paar glazen platen inzitten iets verschrikkelijks zijn. Wat voor ons een zwart kindje met grote ogen, een vlieg op z’n gezicht en een hongerbuikje is, dat is voor zo’n mongool een bushokje: het moet kapot.
Ehh…ja, die vergelijking bleek toch niet helemaal op te gaan, maar u begrijpt wat ik bedoel; een bushokje dat heel is, ervaren de mongolen als onrecht en moet dus kapot. Hongerende negerkindertjes worden door de normale mensen als onrecht ervaren, maar dan willen we gewoon dat ze te eten krijgen. Dat is het verschil. Tien kilo rijst in een bushokje neerzetten, dat is natuurlijk onzin. Evenals met een moker op een hongerkindje inbeuken. Dat zullen zelfs de mongolen die bushokjes slopen met me eens zijn.
Over het slopen van bushokjes denken de mongolen die bushokjes slopen logischerwijs anders. Dat is geen onzin. Kapot moeten alle bushokjes! Zeker met oud & nieuw. En dat wordt dan een dag later betiteld als gemoedelijk. Misschien vergis ik me en slopen ze zo’n bushokje ook wel heel gemoedelijk. Kaarsjes erbij aansteken, samen kerkliederen zingen en dan maar een zak rijst van tien kilo – dat beeld is toch blijven hangen – tegen dat glas aanbeuken. Elkaar liefdevol omhelzen als het glas eenmaal gesneuveld is. Van de scherven een mozaïek van een hartje maken. Zoiets.
En dan maar wachten tot je heel gemoedelijk gearresteerd wordt. Door een agent die alvorens hij z’n handboeien tevoorschijn haalt, nog eventjes met z’n snor over je gezicht wrijft. Dat is tenminste de enige manier die in mijn ogen een arrestatie gemoedelijk zou kunnen maken. Om zoiets mee te maken zou ik ook wel een bushokje willen slopen. Of desnoods een zwart baby’tje de hersens in willen slaan.
Helaas is een agent die mensen voor hun arrestatie met z’n snor over het gezicht borstelt een hersenspinsels mijnerzijds. Er is niks van waar. Want, zoals ik staatssecretaris en man zonder nek Fred Teeven het eergisteren hoorde zeggen: de politie was gewoon de baas gebleven op straat. Dat u het even weet! En de baas blijven doe je meestal niet door met je snor over gezichten te wrijven. Ook niet door in elkaar geslagen te worden trouwens. Maar goed, Fred wilde gewoon even met een stoere kreet op het journaal komen…
Naast een stoere kreet is het trouwens ook typisch zo’n ontzettend holle kreet die ik representatief acht voor dit kutkabinet. Of, zoals je dat vlak na oud & nieuw blijkbaar formuleert: een gemoedelijk kabinet.