Vanochtend presenteerde de commissie Deetman haar rapport over het seksueel misbruik in de katholieke kerk. De conclusies duiden erop dat het weer een typisch katholiek achterhoedegevecht wordt: Deetman heeft kritiek op de het bestuur van de stichting Hulp & Recht, de kerkelijke instelling die hulp biedt aan slachtoffers van seksueel misbruik.
Het zegt natuurlijk al genoeg dat er binnen de katholieke kerk een instelling is die speciaal is opgericht om de slachtoffers van seksueel misbruik te helpen. De facto institutionaliseer je daarmee seksueel misbruik binnen de katholieke kerk. Een typisch katholieke oplossing. En daarmee ook per definitie een achterhoedegevecht.
Ze houden er van bij de katholieke kerk; vindt er bijvoorbeeld iemand een handig plasticje uit voor om je penis, dan gaan ze daar eerst tachtig jaar heel moeilijk over doen. Pas dan zegt er eens een paus dat het mag. Nou ja, dat het soms mag. Alleen als je een homofiele dwergenprostituee bent, met een ziekte waardoor je penis gelijkenis vertoont met een paddenstoel, paars met witte stippen. Ofzo. Ze weten in ieder geval maar al te goed hoe God precies denkt over plastic om de penis.
Nu concludeert Deetman dus weer dat slachtoffers van seksueel misbruik binnen de kerk beter begeleidt moeten worden. Voorheen misten de slachtoffers de hand op hun schouder die de priester wel rond hun penis had. Dàt moet anders, en niet het misbruik zelf. Misbruik hoort er allemaal bij, lijkt nu de strekking van het rapport te zijn.
Was het niet mooi geweest als de keurige Wim Deetman z’n persconferentie vanochtend was begonnen met de volgende woorden: ‘Goedemorgen dames en heren van de pers. Nou goed, het lijkt me duidelijk: de bischoppen, priesters en andere notabelen moeten ophouden met het betasten van de penissen van kleine jongetjes. Nu ga ik voorzitter worden van het CDA. Ook alweer zo’n achterhoedegevecht. Daaaag.’
In plaats daarvan heeft hij dus een heel boekwerk geschreven over hoe een organisatie om dient te gaan met seksueel misbruik. Het ontbreekt er nog maar aan dat hij, uiteraard op eloquente wijze, in het rapport allerlei handige tips geeft aan priesters. Hoe ze kleine jongetjes zo ver kunnen krijgen zich eigenstandig van de onderkleding te ontdoen of de priester een plasticloos gevoel van welbehagen te geven middels zijn liefdesstaaf te beroeren. Maar ook nu is de katholieke kerk al ziende blind.
Belangrijkste conclusie van dit betoog is derhalve dat er één overeenkomst is tussen de miljoenen Afrikanen die AIDS hebben en een instantie die seksueel misbruik aan wil pakken door middel van betere slachtofferhulp: beiden zijn ongeneeslijk ziek. Alleen bij de katholieke kerk hebben ze het zelf nog niet door.
Twitteren mag vast ook niet van de kerk. Doe het toch en volg ons!