Wie herinnert zich niet die fijne klassenavonden waarbij de jongens en de meisjes werden gescheiden door een zee van ruimte in het midden van de zaal. Lekker met alle jongens chips eten en cola drinken langs de kant. Helaas kon dat feest niet de hele avond duren.
Er was tijdens zo’n avond altijd een punt waarop de meisjes in de klas bedachten dat de grote ruimte in het midden van de zaal gebruikt moest worden. Er moest heen en weer geschuifeld worden op kutmuziek van Mariah Carey, Toni Braxton of een ander type dat te lange eindnoten zingt. Er moest gedanst worden.
Deze klassenavonden vormen het begin van een leven vol dans. De cola en de chips van de mannen zijn inmiddels dan wel ingeruild voor bier en grappige verhalen, de vrouwen dansen stug door. Niet meer schuifelend met een nerveus jongetje, maar wulps en zwaaiend met de aars. Ze doen het alleen, met z’n tweeën of in een onuitstaanbaar kringetje; altijd spichtig om zich heen kijkend of er nog mannen opgegeild kunnen worden.
De mannen kunnen we opdelen in twee groepen op dansgebied. Er is een groep die het dansen daadwerkelijk leuk vindt. In de wetenschap duiden we die groep vaak aan als ‘de homo’s’. De andere groep bestaat uit mannetjes die zich vanwege evolutionair biologische redenen op de dansvloer begeven. In de wetenschap noemen we die groep vaak ‘de geile apen’.
Zij vinden het dansen op zich een veel minder leuke bezigheid dan wat ze net nog deden (het bier drinken en grappige verhalen vertellen), maar weten ook dat de vrouwtjes zich graag het hof laten maken middels een ritmisch uitgevoerd paringsritueel. Elke heteroseksuele man kan door overmatig alcoholgebruik plotseling veranderen in zo’n geile aap.
De geile aap voert voor een avondje plezier in bed maar al te graag zo’n rituele paringsdans op. Het bloed dat de hersens normaal laat nadenken is ergens anders nodig; derhalve realiseert hij zich dus niet meer dat hij eigenlijk best stom staat te doen met z’n voeten, armen en lijf. Erger is nog dat hij zich ook niet meer realiseert wat de mogelijke langetermijngevolgen van z’n paringsdans zijn. Het vrouwtje wil namelijk nogal eens de neiging hebben het leven van de geile aap na het moment van paren tot een hel te maken.
Vanwege de plak waar de geile aap vlak na het paren onder zit, moet hij dan meedoen aan alle gekke fratsen die het vrouwtje de rest van hun gezamenlijke leven in haar hoofd haalt. Niet zelden is ook een danscursus daar onderdeel van. Met een beetje geluk blijft het bij de rumba of de cha-cha-cha, maar het zou ook niet de eerste keer zijn dat een wat oudere voormalig geile aap zich, hand in hand met een stel andere voormalige geile apen, terugvindt met een cowboyhoed op z’n hoofd en leren laarzen aan z’n voeten in een treurige sporthal ergens aan de rand van een saaie provinciestad.
Zo’n paringsdans en het paren zelf laat zich op deze manier perfect vergelijken met een andere, spreekwoordelijke, dans: het dansen op een vulkaan. Dit betekent zoveel als doorgaan met plezierig leven ten tijde van naderend onheil.