Het is zomer en blijkbaar is God dan ook op vakantie. Naar Turkije. Ik zie hem al staan, met een polsbandje om en dan maar opscheppen van een buffet met gaargekookte rommel. God doet overal ketchup bij, zodat het toch nog ergens naar smaakt. Hij is ook verbrand. Te weinig gesmeerd. Zo zie je maar, zelfs een almachtige moet soms smeren.
Door z’n vakantie moesten ze het bij het CDA in de tussentijd even zelf oplossen. Hoe dat aan het aflopen is, kunnen we dagelijks lezen in de kranten en op internet. Ook bij die lul van een Knevel schuift regelmatig zo’n Christenpenis van het appèl aan. Voor Knevel kwam de crisis in het appèl als geroepen. Anders had hij het zes weken lang over komkommers en aanverwante zaken moeten hebben. Nu kon hij de hele zomer één van z’n favoriete hobby’s uitoefenen: lekker een beetje over Wilders kletsen. Dat vindt-ie misschien nog wel leuker dan God overal bijhalen.
Ook de heren en dames van het appèl krijgen maar niet genoeg van het gebabbel over Wilders. Of ze wel of niet gebruik willen maken van zijn gedoogsteun, daar gaat het om. Ik weet niet waar het vandaan komt, die fascinatie van Christenen voor Wilders. Misschien heb ik wat gemist en was er nog een vierde wijze aanwezig bij de kribbe van Jezus. Naast wat mirre, wierook en goud, ook nog een klein potje met waterstofperoxide voor de kleine. Een andere verklaring is haast niet te verzinnen. Althans niet door mij; daar was u zojuist nog getuige van.
Het is aandoenlijk te zien hoe een organisatie binnen een paar weken voorzichtig richting de afgrond wordt geduwd door haar eigen leden. Je kon niet op F5 drukken of er stond wel weer ergens een nieuw berichtje van één of andere pipo die het appèl zogenaamd een warm hart toe droeg, maar toch even z’n mening moest verkondigen aan iedereen die het horen wilde. God z’n principes zijn belangrijk, maar dat ik met m’n kop op nu.nl sta is nog net iets belangrijker.
Met wat meer Bijbelkennis had ik hier nu een mooie, toepasselijke Bijbelse metafoor neer kunnen zetten. Over iemand die misschien wel Ezechiël heet, een steen, drie beukennootjes en een vis ofzo. Helaas heb ik weinig Bijbelkennis. Ik wist dat over die vierde wijze al niet eens. Moet u nagaan.
Maar ook zonder Bijbelse metaforen maken ze er wel een potje van bij het appèl. Dat krijg je er ook van door je organisatie een appèl te noemen. Was het gewoon Volkspartij geweest, dan was het heel anders gelopen. Dan hadden ze gewoon met een bodywarmer aan op een Wassenaarse golfbaan staan te praten over hun derde huis in Frankrijk, in plaats van zich druk te maken over zaken als een rechtstaat, en of je wel op de steun van een ordinaire populist wil rekenen.
Eerlijk is eerlijk, dat het een appèl is geworden, komt volledig op het conto van God. Hij stond erop. God heeft nou eenmaal iets met appels. En hij ging in die tijd nog weinig op vakantie, dus ze moesten ook wel. De CDA-prominenten hadden daarop weinig invloed. Bij afwezigheid van God voeren zij nu wel het hoogste woord over de ‘gedoogsteun’.
Een gek woord, gedoogsteun. Gedogen houdt voor mij in dat je iets oogluikend toestaat, maar er niet echt een pleidooi voor zal gaan houden, ergens op een zeepkist; of in een krant of op een website natuurlijk. Bij steunen is dat juist wel het geval. Door deze twee woorden achter elkaar te zetten krijg je in mijn ogen iets geks. Dat heb ik zojuist aangetoond.
Om nog meer duidelijkheid te verschaffen, een voorbeeldje: de meeste CDA-prominenten die nu het hoogste woord voeren, steunen een kabinet met gedoogsteun van de PVV niet, maar als ze straks bij een geslaagde formatie wel lid blijven van het CDA, dan gedogen ze de gedoogsteun wel. Aan de andere kant heb je nog het ‘middenkader’. Zij steunen de formatiepoging van Maxime Verhagen wel. Zo bleek vanochtend uit – maar weer eens – een berichtje op nu.nl.
Een ‘middenkader’. Ook weer zo’n verschrikkelijke term. Ik zie direct een besnorde wethouder van een Brabants dorp voor me, die achter z’n bureautje, met een CDA-mok en een CDA-vlaggetje erop, de zoveelste petitie zit te printen. Of Maxime daar godverdomme wel eens rekening mee wil gaan houden.
En zo gaan ze rustig door bij het CDA. Ik hoop dat het er toe leidt dat Maxime straks de boel gewoon opheft en, net als God, een all inclusive vakantie boekt naar Turkije. Daar doen ze niet aan Christelijke politiek. Veel beter.