Het dagboek van Sjaak L. Grottenhoofd (deel 18)

Hallo, ik ben Sjaak L. Grottenhoofd. Al 46 jaar een onuitstaanbare vent, waarvan ik er nu alweer 20 getrouwd doorbreng met de eveneens onuitstaanbare Rita. Samen hebben we twee kinderen. Gezinus van 12 en Teun van 16. Teun is een meisje. Vroeger noemden we haar Teuntje; nu is ze 98 kilo, dus dat gaat niet meer. Ondanks haar 98 kilo zit ze – god betere het – op korfbal. Gezinus voetbalt, heeft een bril en wordt gepest. Ik ben woonachtig op Kievitsei 38 te Kerkdriel, waar ik tevens werk als gemeenteambtenaar. De hel op aarde.

Zoals u wellicht al merkt erger ik me voortdurend en klaag ik me een weg door het leven heen. Daarom heeft onuitstaanbaar.nl me gevraagd een dagboek bij te houden. Elke zondag zullen mijn ‘belevenissen’ van de afgelopen week gepubliceerd worden op deze website. Ik hoop dat u er plezier aan beleeft, dan dient mijn verder compleet zinloze leven toch nog ergens toe.

Maandag 14 juni

Het Nederlands Elftal speelde vandaag haar eerste wedstrijd van het WK. Op dat soort momenten verf ik altijd m’n snor oranje. Dat doet verder niemand. Ben ik voor één keer in mijn leven ook eens speciaal. Veel heeft het niet geholpen. Die verwende teringlijertjes hadden er vandaag geen zin. Daar versier je dan je hele straat oranje voor! Al die moeite en dan hebben ze niet eens het fatsoen om een beetje hun best te doen. Ja goed, we wonnen dan wel met 2-0, maar in de rust stond ik op het punt de beamer in de sloot te flikkeren. Na de tweede helft werd het toch nog een mooi feestje. Met de overgebleven oranje tompouces hebben we ons eigen WK gehouden. Het zal u niet verbazen dat mijn dochter Teun glansrijk won. Ze at er 17 op. Precies zoveel tompouces als er nog over waren. We hadden er 94 ingeslagen, maar Tonnie van Bemmelen kwam onverwacht langs. De eerlijkheid gebiedt ook te schrijven dat ze de enige deelnemer was aan dit WK. Ach, het was eigenlijk ook helemaal geen WK; als het even kan eet Teun elke dag 17 tompouces. Maar goed, je kan veel van Teun zeggen; na het eten van de tompouces zat zij tenminste niet te zeiken over een droge mond en de hoogte. Terwijl Tonnie van Bemmelen de laatste tompouce mooi wel in de dakgoot had verstopt. Die bevindt zich toch al gauw op zo’n 8 meter boven zeeniveau.

Dinsdag 15 juni

Wanneer Nederland wint op een EK of WK trap ik er elke keer weer in. Je drinkt wat te veel en voor je het weet, lig je bovenop je eigen vrouw. Zo ook deze nacht. U snapt wel dat ik hartstochtelijk hoop dat Nederland geen wereldkampioen wordt.

Woensdag 16 juni

Vandaag maar weer eens naar het werk gegaan. Daar bleek maandag ook voetbal gekeken te zijn. Sterker nog, homostagiair Gerolf en Trudy Pasveer hebben het halve gemeentehuis veranderd in een oranje hel. Toen die Gerolf vorige week aankwam met z’n zelfgebakken roze glazuurtaart beloofde dat al niet veel goeds, maar dit sloeg alles. Mijn anders zo rustige werkplek was helemaal oranje geworden. De multomappen waar ik soms een beetje in blader, de mok waaruit ik de hele dag koffie drink, het beeldscherm waarop ik de hele dag zit te patiencen……Alles was oranje! Knettergek werd ik ervan. En dat allemaal door homostagiair Gerolf en Trudy Pasveer. Dat Trudy een kutwijf is, was al wel duidelijk, maar deze Gerolf de homostagiair haalt werkelijk het slechtste in haar naar boven. Godverdomme. Als wraak heb ik een emmer oranje latex van 4 liter over haar afzichtelijke roze Opel Corsa heen gegooid. Dat vond ze dan natuurlijk weer mooi. Ze bedankte me er zelfs voor met drie zoenen. Uiteraard droeg ze oranje lippenstift, zodat mijn wangetjes oranje kleurden.

Donderdag 17 juni

Rita heeft iets leuks bedacht. Ze kookt elke dag in de stijl van een land dat die dag speelt. Vandaag speelde Argentinie tegen Zuid-Korea. U denkt, dat zal wel een lekkere sappige Argentijnse steak worden voor Sjakie. Vergeet het. Ze moest zo nodig iets Zuid-Koreaans op tafel zetten. Het land waar men hond eet. Zo gortig had Rita het niet gemaakt, maar het prutje dat ze op tafel zette leek wel verdacht veel op de uitwerpselen van een zieke hond. Het smaakte ook zo.

Vrijdag 18 juni

Dat eten van gisteren had ook maar zo het onverteerde voer van onze nieuwe kat kunnen zijn. Het gaat namelijk niet goed met Wim II. Alles wat je erin doet, komt er zo weer uit. Is het niet aan de voorkant dan wel aan de achterkant. Misschien moet hij nog even wennen aan z’n nieuwe dieet. Dat heeft bij Wim I ook nog wel een tijdje geduurd. Maar op den duur gaan ze het echt wel waarderen als je de vuilnisbak leegkiepert in hun voedselbakje. Dat kan prima, je moet alleen even uitkijken dat er geen blikken met scherpe randjes tussen zitten. Je hebt toch het beste voor met zo’n diertje.

Zaterdag 19 juni

Weer een drukte van belang aan het Kievitsei. De tweede wedstrijd van oranje. Bij het invullen van de pool had ik 9-2 ingevuld. Een uitslag die in het hedendaagse voetbal vaker voorkomt dan je in eerste instantie denkt.

11 reacties op “Het dagboek van Sjaak L. Grottenhoofd (deel 18)”