Het spijt me het u te moeten zeggen, maar ooit gaat u dood. Dat is niet bepaald een fijn vooruitzicht, maar het is nou eenmaal zo. Niks aan te doen. Als je dan toch doodgaat, kun je er maar beter wat van maken en afscheid nemen met een beetje mooie laatste woorden. Al heb je het natuurlijk niet helemaal in eigen hand.
Uw laatste woorden kunnen maar zo ‘Twee patat oorlog, een frikandel speciaal en een kaassoufflé graag’ zijn. In dat geval bent u direct na uw bezoek aan de plaatselijke snackbar zonder uit te kijken overgestoken en zo onder de tram gelopen. Niet echt laatste woorden waar je mee thuis kan komen. Dat bleek wel toen u onder de tram kwam en stierf.
Dan kun je maar beter een lang ziekbed achter de rug hebben, kun je er tenminste even rustig over nadenken. Er echt iets van maken, die laatste woorden. Zelf overweeg ik het nog iets anders aan te pakken. Bijvoorbeeld op m’n Puch het clubhuis van de Hell’s Angels binnenrijden, al toeterend er een rondje doorheen rijden, nog even over de tenen van de president rijden en dan schreeuwen: ‘Hé, valt er hier nog wat te zuipuhhh?’. Daar hebben ze het nog jaren over, nadat ze met hun Harley veertig keer over me heen zijn gereden.
En dat is een beetje het doel, dat men het er jaren later nog over heeft. De in 1977 overleden Amerikaanse komiek Groucho Marx begreep dat ook. En u zult zien dat zijn laatste woorden maar al te vaak opduiken in stukjes op websites die over laatste woorden gaan.
De in 1977 overleden Amerikaanse komiek Groucho Marx had ook mooie laatste woorden, hij sprak tegen zijn geliefde de volgende laatste woorden: ‘Sterven, mijn liefste, dat is wel het laatste wat ik zal doen’. Daar is duidelijk over nagedacht. Iets subtieler dan de boel versjteren in het clubhuis van de Hell’s Angels. Desalniettemin wel zeer humoristisch. De beste man was dan ook komiek.
Stan Laurel was dat ook. Hij was de dunne. U weet wel, die van de dikke. Op z’n sterfbed zal dit niet anders zijn geweest. De eerste persoon die flink aankomt op z’n sterfbed moet nog geboren worden. Of in dit geval: moet nog sterven. De dunne hoeft natuurlijk niet per se na een lang ziekbed zijn overleden. Hij kan ook gewoon zijn gestorven nadat de dikke per ongeluk een roeispaan op z’n kop kapot sloeg. Hoe het ook zij, tijdens het sterven ontspon zich de volgende dialoog: ‘Ik zou willen dat ik aan het skiën was’ . Dan zegt er iemand anders: ‘Oh, meneer Laurel, skiet u dan?’ . Het antwoord van Laurel:‘Nee, maar ik zou liever skiën dan doen wat ik nu aan het doen ben’.
Kom er maar eens op. Ik hoop dat u ook zoveel wijsheid aan de dag legt wanneer u dood neer dondert. Ter inspiratie volgen hier nog een paar mooie laatste woorden van meer en minder bekende voormalig aardbewoners. Hieruit blijkt dat het niet per se zo moeilijk hoeft te zijn. Doe er uw voordeel mee!
Charles de Gaulle hield het bijvoorbeeld lekker simpel. Hij zei:‘Het doet zeer’. Tja, dat zal ook best. Ook Salvador Dali hield het kort. Hij vroeg:‘Waar is mijn klok?’. Heerlijk. Emmanuel Kant hield het slechts bij de volgende tekst: ‘Voldoende’. Schrijver Herbert G. Wells zag er de lol ook wel van in en zei: ‘Met mij gaat het prima’.
Tot slot wil ik u graag achterlaten met mijn persoonlijke top 3. Op 3 staat John Maynard Keynes. Hij sloot zijn leven af met een constatering waar ik het alleen maar mee eens kan zijn:‘Ik had meer champagne moeten drinken’. Dan heb je het dus begrepen. Op 2 staat de hele mooie en droge uitroep van Freud: ‘Dit is absurd! Dit is absurd!’ En dan op 1, over absurdisme gesproken, staat de onverbeterlijke Oscar Wilde met zijn laatste woorden: ’Óf de gordijnen eruit, of ik eruit’. Prachtig.